La vida e un Juego
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
23 Juli 2013 | Spanje, Los Molinos
Vrijdag
Na een drukke week op het werk is er niks beters dan vol op te genieten van een geweldig weekend. Even ontsnappen aan alles en wegwezen.
Na 2 jaar is het ons eindelijk gelukt om af te spreken en zie ik Sofia weer in Madrid, voor een weekend.
Nadat we elkaar uitbundig in de armen zijn gevlogen leek het of er geen tijd verstreken was zo makkelijk als vanouds. Vrienden die begrijpen dat iedereen een druk eigen leven heeft en dat het goed is wanneer je elkaar ziet omdat je elkaar de ruimte geeft.
We gaan vanaf het vliegveld gelijk door richting het centrum van Madrid en komen uit bij Puerta del Sol (poort van de zon).
Puerta del Sol fungeert als het nulpunt van Spanje en op het plein bevindt zich de klok van het Casa de Correos, die vooral bekend is van het aftellen tot het nieuwe jaar op Oudejaarsavond. Ook bevindt zich midden op het plein het bronzen standbeeld van Carlos III. De sokkel bevat een inscriptie die de heerschappij van Carlos III in het kort beschrijft. Het monument is negen meter hoog en werd onthuld in 1994. Verder kan je er het Casa de Correos, de fonteinen en verschillende beelden vinden.
Het bekendste beeld en symbool van de stad is het ongeveer 4 meter hoge beeld Oso y Madroño (beer en meiboom). Dit is een bekend trefpunt voor Madrilenen en zo ook voor ons met de vrienden van Sofia.
Nadat we in een groezelig steegje een klein kroegje vinden is de sfeer snel erg gezellig wat ook kan komen door de goedkope drank (alle sterke drank 4 euro en cocktails 3euro) dus je bent snel een mojito of wat verder. Ook al spreekt niet iedereen Engels of goed Engels met handen en voeten kom je er wel uit en er wordt veel afgelachen. Vanuit deze kroeg besluiten we door te lopen voor een hapje eten bij 100 Montaditos.
De wandeling brengt ons langs Plaza Mayor, de Kathedraal en het koninklijk paleis. Hier voorbij lopend komen wij bij Plaza de Oriente. Aan het plein liggen het Koninklijk Paleis, het operagebouw Teatro Real en het klooster Real Monasterio de la Encarnación. Anders dan de naam doet vermoeden (Oriente betekent "oost") ligt het plein aan de westkant van het centrum. De naam refereert waarschijnlijk aan het feit dat het plein ten oosten van het Koninklijk Paleis ligt. Het paleis wordt soms ook wel Palacio de Oriente genoemd, naar het plein.
Het Plaza de Oriente, aangelegd in de 19e eeuw, bestaat uit een centraal beeldenpark, geflankeerd door tuinen: de Jardines del Cabo Noval aan de noordzijde en de Jardines Lepanto aan de zuidzijde. In het midden van het beeldenpark staat een beeld van Koning Filips IV van Spanje te paard. Dit 17e-eeuwse beeld werd gemaakt door Pietro Tacca naar een ontwerp van Velázquez. Het was het eerste ruiterstandbeeld waarbij het paard op de achterbenen (en de staart) rustte. Tacca kreeg dit voor elkaar met advies van Galileo Galilei.
Rond het beeld van Filips IV staan een reeks beelden van middeleeuwse Spaanse koningen. Deze waren oorspronkelijk in de periode 1750-1753 gemaakt voor het Koninklijk Paleis. Het aantal beelden rond het centrale beeld van Filips IV werd in 1927 teruggebracht tot het huidige aantal van 20 beelden, in twee rijen van 10.
En zo komen we bij 100 montaditos waar we heerlijk hebben gegeten en gedronken rond 23.45 is het tijd om op te stappen en na een heerlijke wandeling komen we weer uit op plaza del Sol waar we de metro nemen naar waar we de auto geparkeerd hebben.
Helemaal gesloopt maar na een geweldige avond zijn we rond 2uur gaan slapen.
Zaterdag
Om 09.40 werd ik wakker en binnen 2 minuten stond ik buiten met vers kopje koffie en in het zonnetje welke heerlijk scheen. Hoewel de temperatuur al snel opliep was het een droge hitte dus geen last van zweten of benauwde lucht.
Na een heerlijk ontbijt zijn we in de auto gestapt en naar Segovia gereden. De wegen waren mooie haarspeld bochten door belangrijke ski gebieden vol bomen. De bergen over op ruim 1800 meter en weer naar beneden geeft schitterende uitzichten.
De oude stad ligt boven op een rots waar de rivieren de Eresma en Clamores samenkomen aan de voet van de Sierra de Guadarrama.
Het hooggelegen deel van de stad is geheel ommuurd. In de stad zijn veel Romeinse en middeleeuwse monumenten te zien. Het Romeinse aquaduct van Trajanus, uit de 1e eeuw, loopt ca 28 m hoog door een deel van het centrum. De constructie bestaat uit 160 bogen, deels in twee verdiepingen, van granieten blokken. De lengte van het aquaduct is 728 m, en maakte deel uit van de 16 km lange waterleiding tussen Ríofrío en Segovia.
De oude kathedraal werd bij de opstand van de Comuneros, die in opstand kwamen tegen koning Karel I van Spanje, verwoest. Begin 16e eeuw werd besloten een nieuwe gotische kathedraal te bouwen. De 'nieuwe' kathedraal is drieschepig.
Je krijgt het gevoel terug in de tijd te gaan wanneer je vanaf het kasteel uitkijkt over de licht oranje daken en de gele muren in vele tinten geel, uiteraard nadat je 152 treden hebt gelopen om boven te komen.
Na ruim 5 uur lopen zijn we gaan eten bij 100 Montaditos. De tapas was heerlijk, de sangria verfrissen en opeens voel je dat je gewoon helemaal op bent dus zijn we na de lunch richting huis gegaan.Thuis aangekomen was het heerlijk relaxen in het zwembad en chillen in huis.
Zondag
Vandaag staat een bezoek aan het stadje San Lorenzo de El Escorial. Dit is een schattig dorpje met pleinen, foteinen, schilders die aan het werk zijn en dat allemaal gebouwd op heuvelachtig terrein. Hier gaan we opzoek naar Churros wat nogal wat voeten in de aarde heeft omdat de churros-maker blijkbaar een vrije dag heeft uiteindelijk toch geslaagd en het was absoluut lekker en als ontbijt mega machtig en je bent gelijk gevuld tot de lunch (die is hier rond 14.30 is) en de appetizer (die is rond 12.00 uur) die sla je spontaan over.
Na dit onbijt gaan we naar Het Escorial. De Spanjaarden hebben een gezegde als iets onwijs lang duurt namelijk dit gaat net zo snel als Escorial gebouwd is dat duurde namelijk van 1563 tot 1584. Dit is een immense abdijcomplex van Filips II van Spanje. Het is een kasteel, een abdij en een koninklijk mausoleum in één geworden.. Sinds 1984 staat het complex op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het Escorial is een complex van ongeveer 200 m2 (13 hectare groot, meer dan 16 binnenpleinen, 1200 deuren, 2675 ramen, 4000 kamers, 16 kilometer gangen) op een eenzaam bergachtig terrein, dat voldeed aan alle noodzakelijke voorwaarden voor Filips' streng-religieuze opvatting van het koningschap: een centrale binnenplaats beheerst door een kerk met een koepel, aan de ene kant geflankeerd door een klooster en aan de andere kant door een seminarie en koninklijke vertrekken. Groots, grimmig en ascetisch.
Filips II liet het Escorial bouwen als laatste rustplaats voor zijn vader Karel V, en als plek waar hij zich kon terugtrekken en in gemeenschap van geestelijken kon bidden voor zijn eeuwige rust. In de crypte onder het altaar bevinden zich de 26 graven van de Spaanse vorsten en hun eega’s, met uitzondering van enkelen. Filips' privévertrekken komen trouwens uit op dat altaar, zodat hij niets hoefde te missen. Waren er geen erediensten, dan kon hij nog altijd bij zijn kunstverzameling terecht, met onder meer El Greco, Jheronimus Bosch, Titiaan en de Vlaamse Primitieven. Daarnaast bezat hij een bibliotheek van meer dan 40.000 boeken, die niet onderdeed voor die in het Vaticaan.
Het is zo immens groot en er is zoveel te zien van de schitterende muurschilderingen, tuinen, uitzichten, kamers in kastelen, kunstwerken dat je niet weet waar je het zoeken moet en je vele trappen op en af alles probeert te bekijken en zo vele uren later vermoeid, onder de indruk maar voldaan buiten staat. De architectuur is echt buitengewoon.
We lopen nog even langs de bakker voor een plaatselijke specialiteit (chocolade, eigeel met suiker en crème) helaas ben ik zo moe dat ik even niet oplet en een tree mis en zo als een dood geslagen vis de bakkerij in val. Op dat moment weet ik niet of ik moet lachen of huilen maar het lekkers deed al snel de pijntjes vergeten.
Thuis aangekomen had de moeder van Sofia een heerlijke lunch klaargemaakt en het was heerlijk tafelen met een wijntje. Tja de rest van de zondag was het voornamelijk eten (taart) en chillen met een flinke siësta en later op de avond (21.30) een lekker avondmaaltje.
De ouders van Sofia heb ik vanavond al dag gewenst wat een hartelijke mensen en leuk om te horen dat ik altijd welkom ben.
En dan is het maandag en rijden we naar het vliegveld en is het tijd om afscheid te nemen mijn vliegtuig wacht en ik moet werken.
Veel gezien, veel gegeten, veel gelachen en bijzonder veel genoten van elkaars gezelschap! Het was een geweldig uitstapje!
Na een drukke week op het werk is er niks beters dan vol op te genieten van een geweldig weekend. Even ontsnappen aan alles en wegwezen.
Na 2 jaar is het ons eindelijk gelukt om af te spreken en zie ik Sofia weer in Madrid, voor een weekend.
Nadat we elkaar uitbundig in de armen zijn gevlogen leek het of er geen tijd verstreken was zo makkelijk als vanouds. Vrienden die begrijpen dat iedereen een druk eigen leven heeft en dat het goed is wanneer je elkaar ziet omdat je elkaar de ruimte geeft.
We gaan vanaf het vliegveld gelijk door richting het centrum van Madrid en komen uit bij Puerta del Sol (poort van de zon).
Puerta del Sol fungeert als het nulpunt van Spanje en op het plein bevindt zich de klok van het Casa de Correos, die vooral bekend is van het aftellen tot het nieuwe jaar op Oudejaarsavond. Ook bevindt zich midden op het plein het bronzen standbeeld van Carlos III. De sokkel bevat een inscriptie die de heerschappij van Carlos III in het kort beschrijft. Het monument is negen meter hoog en werd onthuld in 1994. Verder kan je er het Casa de Correos, de fonteinen en verschillende beelden vinden.
Het bekendste beeld en symbool van de stad is het ongeveer 4 meter hoge beeld Oso y Madroño (beer en meiboom). Dit is een bekend trefpunt voor Madrilenen en zo ook voor ons met de vrienden van Sofia.
Nadat we in een groezelig steegje een klein kroegje vinden is de sfeer snel erg gezellig wat ook kan komen door de goedkope drank (alle sterke drank 4 euro en cocktails 3euro) dus je bent snel een mojito of wat verder. Ook al spreekt niet iedereen Engels of goed Engels met handen en voeten kom je er wel uit en er wordt veel afgelachen. Vanuit deze kroeg besluiten we door te lopen voor een hapje eten bij 100 Montaditos.
De wandeling brengt ons langs Plaza Mayor, de Kathedraal en het koninklijk paleis. Hier voorbij lopend komen wij bij Plaza de Oriente. Aan het plein liggen het Koninklijk Paleis, het operagebouw Teatro Real en het klooster Real Monasterio de la Encarnación. Anders dan de naam doet vermoeden (Oriente betekent "oost") ligt het plein aan de westkant van het centrum. De naam refereert waarschijnlijk aan het feit dat het plein ten oosten van het Koninklijk Paleis ligt. Het paleis wordt soms ook wel Palacio de Oriente genoemd, naar het plein.
Het Plaza de Oriente, aangelegd in de 19e eeuw, bestaat uit een centraal beeldenpark, geflankeerd door tuinen: de Jardines del Cabo Noval aan de noordzijde en de Jardines Lepanto aan de zuidzijde. In het midden van het beeldenpark staat een beeld van Koning Filips IV van Spanje te paard. Dit 17e-eeuwse beeld werd gemaakt door Pietro Tacca naar een ontwerp van Velázquez. Het was het eerste ruiterstandbeeld waarbij het paard op de achterbenen (en de staart) rustte. Tacca kreeg dit voor elkaar met advies van Galileo Galilei.
Rond het beeld van Filips IV staan een reeks beelden van middeleeuwse Spaanse koningen. Deze waren oorspronkelijk in de periode 1750-1753 gemaakt voor het Koninklijk Paleis. Het aantal beelden rond het centrale beeld van Filips IV werd in 1927 teruggebracht tot het huidige aantal van 20 beelden, in twee rijen van 10.
En zo komen we bij 100 montaditos waar we heerlijk hebben gegeten en gedronken rond 23.45 is het tijd om op te stappen en na een heerlijke wandeling komen we weer uit op plaza del Sol waar we de metro nemen naar waar we de auto geparkeerd hebben.
Helemaal gesloopt maar na een geweldige avond zijn we rond 2uur gaan slapen.
Zaterdag
Om 09.40 werd ik wakker en binnen 2 minuten stond ik buiten met vers kopje koffie en in het zonnetje welke heerlijk scheen. Hoewel de temperatuur al snel opliep was het een droge hitte dus geen last van zweten of benauwde lucht.
Na een heerlijk ontbijt zijn we in de auto gestapt en naar Segovia gereden. De wegen waren mooie haarspeld bochten door belangrijke ski gebieden vol bomen. De bergen over op ruim 1800 meter en weer naar beneden geeft schitterende uitzichten.
De oude stad ligt boven op een rots waar de rivieren de Eresma en Clamores samenkomen aan de voet van de Sierra de Guadarrama.
Het hooggelegen deel van de stad is geheel ommuurd. In de stad zijn veel Romeinse en middeleeuwse monumenten te zien. Het Romeinse aquaduct van Trajanus, uit de 1e eeuw, loopt ca 28 m hoog door een deel van het centrum. De constructie bestaat uit 160 bogen, deels in twee verdiepingen, van granieten blokken. De lengte van het aquaduct is 728 m, en maakte deel uit van de 16 km lange waterleiding tussen Ríofrío en Segovia.
De oude kathedraal werd bij de opstand van de Comuneros, die in opstand kwamen tegen koning Karel I van Spanje, verwoest. Begin 16e eeuw werd besloten een nieuwe gotische kathedraal te bouwen. De 'nieuwe' kathedraal is drieschepig.
Je krijgt het gevoel terug in de tijd te gaan wanneer je vanaf het kasteel uitkijkt over de licht oranje daken en de gele muren in vele tinten geel, uiteraard nadat je 152 treden hebt gelopen om boven te komen.
Na ruim 5 uur lopen zijn we gaan eten bij 100 Montaditos. De tapas was heerlijk, de sangria verfrissen en opeens voel je dat je gewoon helemaal op bent dus zijn we na de lunch richting huis gegaan.Thuis aangekomen was het heerlijk relaxen in het zwembad en chillen in huis.
Zondag
Vandaag staat een bezoek aan het stadje San Lorenzo de El Escorial. Dit is een schattig dorpje met pleinen, foteinen, schilders die aan het werk zijn en dat allemaal gebouwd op heuvelachtig terrein. Hier gaan we opzoek naar Churros wat nogal wat voeten in de aarde heeft omdat de churros-maker blijkbaar een vrije dag heeft uiteindelijk toch geslaagd en het was absoluut lekker en als ontbijt mega machtig en je bent gelijk gevuld tot de lunch (die is hier rond 14.30 is) en de appetizer (die is rond 12.00 uur) die sla je spontaan over.
Na dit onbijt gaan we naar Het Escorial. De Spanjaarden hebben een gezegde als iets onwijs lang duurt namelijk dit gaat net zo snel als Escorial gebouwd is dat duurde namelijk van 1563 tot 1584. Dit is een immense abdijcomplex van Filips II van Spanje. Het is een kasteel, een abdij en een koninklijk mausoleum in één geworden.. Sinds 1984 staat het complex op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het Escorial is een complex van ongeveer 200 m2 (13 hectare groot, meer dan 16 binnenpleinen, 1200 deuren, 2675 ramen, 4000 kamers, 16 kilometer gangen) op een eenzaam bergachtig terrein, dat voldeed aan alle noodzakelijke voorwaarden voor Filips' streng-religieuze opvatting van het koningschap: een centrale binnenplaats beheerst door een kerk met een koepel, aan de ene kant geflankeerd door een klooster en aan de andere kant door een seminarie en koninklijke vertrekken. Groots, grimmig en ascetisch.
Filips II liet het Escorial bouwen als laatste rustplaats voor zijn vader Karel V, en als plek waar hij zich kon terugtrekken en in gemeenschap van geestelijken kon bidden voor zijn eeuwige rust. In de crypte onder het altaar bevinden zich de 26 graven van de Spaanse vorsten en hun eega’s, met uitzondering van enkelen. Filips' privévertrekken komen trouwens uit op dat altaar, zodat hij niets hoefde te missen. Waren er geen erediensten, dan kon hij nog altijd bij zijn kunstverzameling terecht, met onder meer El Greco, Jheronimus Bosch, Titiaan en de Vlaamse Primitieven. Daarnaast bezat hij een bibliotheek van meer dan 40.000 boeken, die niet onderdeed voor die in het Vaticaan.
Het is zo immens groot en er is zoveel te zien van de schitterende muurschilderingen, tuinen, uitzichten, kamers in kastelen, kunstwerken dat je niet weet waar je het zoeken moet en je vele trappen op en af alles probeert te bekijken en zo vele uren later vermoeid, onder de indruk maar voldaan buiten staat. De architectuur is echt buitengewoon.
We lopen nog even langs de bakker voor een plaatselijke specialiteit (chocolade, eigeel met suiker en crème) helaas ben ik zo moe dat ik even niet oplet en een tree mis en zo als een dood geslagen vis de bakkerij in val. Op dat moment weet ik niet of ik moet lachen of huilen maar het lekkers deed al snel de pijntjes vergeten.
Thuis aangekomen had de moeder van Sofia een heerlijke lunch klaargemaakt en het was heerlijk tafelen met een wijntje. Tja de rest van de zondag was het voornamelijk eten (taart) en chillen met een flinke siësta en later op de avond (21.30) een lekker avondmaaltje.
De ouders van Sofia heb ik vanavond al dag gewenst wat een hartelijke mensen en leuk om te horen dat ik altijd welkom ben.
En dan is het maandag en rijden we naar het vliegveld en is het tijd om afscheid te nemen mijn vliegtuig wacht en ik moet werken.
Veel gezien, veel gegeten, veel gelachen en bijzonder veel genoten van elkaars gezelschap! Het was een geweldig uitstapje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
