The Outback Club (L. Kernaghan)

Lieve Allemaal,

Ten eerste bedankt voor al jullie reacties op mn vorige bericht!
Mattie nog gefeliciteerd met Julie, Anneke bedankt dat ik je adres mocht hebben de Blue Mountains waren heel erg gaaf!
De rest foto's worden gemaakt, heel veel!

Reisupdate:
Dikke enkel van te veel lopen, gekneust sleutelbeen van een schoudertas (lang verhaal), 2 mini brandwondjes op mn ellebogen van een kinderglijbaan, vreselijk verkouden (lees vol groen snot) vanwege alle airco's, vieze kleding meer dan ik dacht vooral na een ontploffend ketchup incidentje bij een meat pie (moeilijk, moeilijk), kangaroos gezien yep wel meer dooie dan levende, emu's een handje vol en de meest schitterende fluweel zwarte hemel vol sterren na een barbie en wat bier, CHECK!
Verder wil ik graag mededelen dat ik heerlijk bruin ben en elke dag nog steeds behoorlijk verkleur!

Maandag ochtend om 06.15 opgestaan na een leuke avond in Newtown, Sydney. Het was ook de avond dat Griet en ik afscheid van elkaar hebben genomen, zij gaat naar Byron Bay en ik naar Lightning Ridge.
Om 07.00 stond ik in Sydney bij the Queen Victoria Building zoekend naar een kioskje waar ik kon vragen naar de juiste bus naar Kellyville, stop Riley.
De man achter de kiosk had in tegenstelling tot mij last van een ochtend humeur (terwijl ik daar met mn vreselijke zware backpack toch echt meer recht op had) en zei alleen "take the Hills bus, other side of the building". Dus ik loop braaf om het gebouw heen (voor die gene die het niet weten dit gebouw neemt een heel straten blok in beslag) aan de andere kant zag ik alleen maar bushokjes waar bussen in en rondom the city rijden na een minuut of 8 besloot ik terug te gaan naar de kiosk voor duidelijkheid. Terug bij de kiosk keek de man mij fronsend aan en zei bijna spellend HILLS BUS OTHER SIDE!
Heb vriendelijk verteld dat ik hem wel begreep (i am not a retard sir) maar de juiste bushokje niet kon vinden.
Die moest ik ook niet zoeken er stond blijkbaar een paal en daar kwamen de bussen naar de Hills.
Goed paal gevonden en toen kon ik ruim 20 minuten wachten want ik had zojuist de mijne gemist.

De rit naar Kellyville was erg mooi en je beseft dan ook dat Sydney groter is dan je denkt. De toeristen zien alleen maar de stad tot de Harbour Bridge terwijl daarachter de stad nog een heel stuk doorloopt.
Bij het verlaten van de bus vroeg de chauffeur of ik wel zou worden opgehaald omdat dit voor mij wel eens the middle of nowhere kon zijn, nu kom ik wel eens in Flevoland maar de chauffeur had idd gelijk het was nogal de middle of nowhere (geintje he Maaike).
Na gezegd te hebben dat ik werd opgehaald durfde hij mij achter te laten.
Ik heb Charlotte een smsje gegeven dat ik er was en ze zou me halen.
Binnen 10 minuten kwam er een blauwe auto voorbij met Charlotte en het was absoluut een geweldig weerzien. Hoe bizar is het dat je elkaar nog kent van het werken in Duitsland elkaar ontmoet in Nederland wanneer zij op vakantie is en ik nu opeen in Australie haar weer zie, helemaal geweldig!

Na een kleine stop bij vrienden waar ze verbleef zijn we opweg naar Lighning Ridge met een overnachting in Dubbo.
Onderweg hebben we honderd uit gepraat en heel erg gezellig.
Het landschap werd eerst behoorlijk bergachtig omdat wij over de Blue Mountains moesten gaan. De ravijnen, de kleuren met geen pen te beschrijven en ja er hangt idd een blauwige lucht vanwege de bomen! Blijkbaar voelde ik mij zo ontspannen en ging de BlackBerry op uit(en dat is ie nog steeds).
Na onderweg wat stops te hebben gehad met haar kids kwamen we aan in Dubbo.
Dubbo is de laatste groote stad voor de outback.
Hier hebben we in een motel geslapen vanwaar we de volgende ochtend (dinsdag) weer vroeg zijn vertrokken naar Lightning Ridge.
Het landschap is groen vanwege de lente maar werd ook steeds grilliger maar vlakker met hier en daar een Roo en Emu's.
De lucht is hemelsblauw en de temeratuur klom buiten op tot een aangename 27 graden.
Van Sydney naar Dubbo hebben we misschien 5 afslagen genomen en van Dubbo naar Lightning Ridge een stuk of 3, het is voornamelijk 1 hele lange weg en een slordige 850/900 km.

Door de stops onderweg en het eindeloze bijkletsen vloog de tijd voorbij en waren we rond 15.00 in The Ridge, Charlotte moest zwemles geven dus na alles uit de auto gesmeten te hebben zijn we direct doorgegaan.
Weer terug thuis hebben we heerlijk gegeten (heb geloof ik een halve kilo gamba's met knoflook naar binnen gewerkt) met vlees van de barbie.
Na het eten stonden we nog buiten naar de sterrenhemel te kijken zo mooi en zo veel en hoe langer je kijkt hoe meer je ziet!

Vandaag (woensdag) ben ik vanmorgen met Fred (man van Charlotte) en Ken (zijn partner) meegegaan naar de mijnen.
Na de nodige geintjes van de mannen (lees:Nath flink in de zeik zetten) heb ik besloten gewoon valse opmerkingen te maken (never change yourself) wat over en weer grappig was.

Na een stop bij de supermarkt reden we naar de mijn.
Fred zegt op een gegeven moment "it is your shout", oftewel jou beurt om een biertje te trakteren waarop ik hem heel raar aankeek en hij mij weer niet begreep en ik dus maar zei: "but you are driving". De mannen begonnen bijna te gillen van het lachen en na een what ever(van mijn kant) was er hier om 09.00 al een lekker biertje, heerlijk vakantie!(ze doen dit anders niet natuurlijk).

Het mijnen is een heel bijzonder iets, je komt namelijk in een gebied met overal hopen zand. Daar hebben mensen dan geboord om te kijken of er black opal zit.
Dat gat wordt dan wat breder gemaakt zodat je er in kan afdalen van daar uit maken ze alles weer breder, eerst handmatig en dan met een machine.
Deze machine graaft dan in de muren onder de grond en een blower zuigt al dat gesteente op en dit komt in een truck terecht. Zodra deze truck vol zit (duurt een paar uur) ga je er mee naar de plek waar een soort van cement molen staat en daar gaat het steen in om gewassen te wordn. Uiteindlijk komt het op een band naar buiten en ga je handmatig opzoek naar de opalen in de steen en dan hoop je dat je wat hebt. Het is een moeilijke manier om je brood te verdienen maar er zijn plaatsgenoten die een ader van opaal hadden gevonden twv 11 miljoen dollar.

Toeristen gaan normaal niet een werkende mijn in dus dit was erg leuk, ik ben 7 meter afgedaalt in een mijn die net nieuw is. Ik heb natuurlijk ook de handen uit de mouwen gestoken (had geen mouwen aan vanwege het heerlijke weer) door kleinere puin in de blower te scheppen.
Rond 12.30 was er lunch met beide mannen en dat was erg gezellig alleen het moment dat je vanuit de mijn naar buiten gaat ben je compleet verblind door het zonlicht.

Om 15.00 was ik weer thuis de mannen gaan in de middag nog wel verder maar ik heb naar de schoonspringles van Charlotte gekeken en zelf wat baantjes getrokken. Daarna klein rondje dorp en gegeten.
Vanavond zijn we naar de artesian bath geweest dit is een natuurlijke warmwaterbron van ongeveer 40 graden. Het is een openbaar bad maar Charlotte en ik hadden het geluk dat het erg rustig was en onder de mooie sterrenhemel hebben we heerlijk genoten van het erg warme water.
Thuis hebben we leuk foto's gekeken en nu nog even dit epos.

De mensen hier in het dorp zijn erg vriendelijke en ik geniet van de omgeving, het buitenleven en vooral de metaliteit het is hier echt no worries en alles gaat relaxed en om eerlijk te zijn voelt het heerlijk vooral met die zon!

Hopelijk is alles goed en spreek jullie snel weer xxx Nath.