Guatemala & Belize: via Flores naar Tikal & Belize

Vrijdag 12.05.2017
De week schiet voorbij en terwijl Marissa de bus van 06.00uur terug pakt naar Antigua nemen wij de bus van 08.00uur naar Isla de Flores.
De eerste 6uur zitten wij in een heel oncomfortabel busje waarbij je eigenlijk elk steentje voelt.
Ik vergelijk het eigenlijk met dragen van ballerina's: het ziet er matig uit en voelt heel erg kut.
Extra naar voor Charlotte want het is haar in haar nek geschoten vanmorgen en om dan elk hobbeltje te voelen is niet fijn.
Na 6uur komen we aan op een parkeerplaats waar wij worden overgezet in een andere bus en verder gaan we weer maar dan een stuk fijner!

Uren maar dan ook uren heb ik de afgelopen dagen doorgebracht in de bus. En hoewel het een lange zit is, is het een geweldige manier om Guatemala (elk land eigenlijk) te zien.
Ik heb het gevoel dat ik ondertussen begin te landen hier in Centraal Amerika.
Waar het tempo wat lager ligt, het leven anders is maar ook zo aantrekkelijk.
Ik weet ook niet zo goed hoe ik iedereen duidelijk moet maken hoe prachtig en verrassend dit land is.
Kilometers schieten onder ons door terwijl we elkaar onderweg soms even glimlachend aankijken omdat wij genieten.

Na ongeveer 12uur reizen komen wij aan op Isla de Flores. Het is ontzettend jammer dat het al donker is en wij morgen voor zonsopgang weer moeten vertrekken. Dit eilandje is door middel van een brug verbonden aan het vaste land in het noorden van Guatemala. Het noorden waar wij nu zijn ligt een stuk lager dan het zuiden waar ik mijn reis begon en het is hier daarom ook direct een stuk heter.
Na een verkoelende douche verkennen we het stadje en boven in een Skybar sluiten wij de avond af.

Zaterdag 13.05.2017
De wekker gaat al om 04.00uur.
Terwijl ik wakker word (springt uit bed onder de koude douche) bedenk ik mij dat ik vandaag voor het eerst niet gebeten ben tijdens de nacht door beesten. Op het moment dat ik mijn laken wegsla rent er een dikke spin uit het laken over het bed en verdwijnt in 1 van de kieren in de muur.
Heel naar idee dat deze hier vannacht zo dicht bij mij heeft gelegen maar ik denk dat hij er net zo over denkt.

Om 04.30 uur staan wij buiten om te wachten voor ons transport naar Tikal. Zoals het een goede Latino betaamd is de chauffeur er rond 05.00uur en zijn wij ongeveer 1.5uur later in Tikal.
Tikal was een van de grootste steden van de Maya's ten tijde van de Klassieke Periode. De restanten van de stad bevinden zich in het noorden van Guatemala. De inwoners van Tikal zelf noemden hun stad Yax Mutal. Tikal is 576 km² groot.
Pas in 1848 werd zij herontdekt door een team Guatemalteekse ontdekkingsreizigers. In 1978 werd het door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard.
De eeuwenoude Maya nederzetting staat midden in de Guatemalteekse jungle. Tot op heden is slecht 20% van de stad uitgegraven omdat het uitgraven van de bouwwerken erg kostbaar is. Boomwortels zijn tussen tussen de stenen van de tempels en piramides ingegroeid en het is erg lastig om die te verwijderen zonder de gebouwen ernstig te beschadigen.

Om 11.00uur is het tijd om de bus terug te nemen. Wij vragen de chauffeur om ons op een kruispunt af te zetten waar wij de bus naar de grens naar Belize willen nemen.
Aangekomen zien wij nog geen bus (bus tijden zijn hier niet aanwezig) en met een duimpje omhoog krijgen wij al snel een lift achterin een truck voor de volgende 20 a 25km.
Na enige tijd zien wij in de verte een chickenbus (hoe deze aan de naam komt mag je raden) en halen wij deze in. Zodra de truck ons afgezet heeft komt de chickenbus de heuvel over en reizen wij zo verder.

Guatemala verdient verder absoluut persoonlijke aandacht. Ondanks het ruige verleden want in 1951 werd de sociaaldemocraat Jacobo Arbenz Guzman tot president gekozen. Hij startte landhervormingen, tot woede van het leger en de Vs, die hem in 1954 omver wierpen. Daarop volgde een lange periode waarin dictaturen en min of meer democratische regeringen elkaar afwisselden. Vanaf de jaren zeventig ontaardde het geweld tot een bloedige burgeroorlog, waarvan vooral de indiaanse bevolking het slachtoffer werd. Het geweld culmineerde in de dictatuur van Efrain Rios Montt, tijdens wiens regime een genocide op de Mayabevolking plaatsvond.
De democratie werd in 1986 hersteld. Tien jaar later werd de burgeroorlog beëindigd en keerde de vrede langzaam maar zeker weer terug. Dit betekende tevens het einde van de 36 jaar lange periode van conflicten. Sinds de terugkeer van de burgerregering is Guatemala overwegend door centrum-rechtse en rechts-populistische regeringen bestuurd. De huidige president is Jimmy Morales. En wat er ook gezegd wordt door nieuws berichten of de tekst op mijn overheid ik heb mijzelf nog geen seconde onveilig of aangevallen gevoeld in dit land. De mensen zijn zo trots op hun land en vinden het zo fijn dat wij hen bezoeken.

Rond 13.00 uur passeren wij lopend de grens tussen Guatemala en Belize. Daar horen wij vervolgens dat er een bus om 14.00uur vertrekt vanaf het eerste plaatsje na de grens richting Belize stad.
De bus komt daar theoretisch rond 17.00uur aan en de laatste veerboot naar Caye Caulker gaat om 17.30 uur.
Met het oog op even een paar dagen niet reizen maar te genieten van zon, zee en strand besluiten wij er vol voor te gaan en kopen wij een ticket voor de bus.