Tot ziens!

Anderhalve maand geleden kreeg mijn opa een hartaanval. Hij voelde zich op een ochtend niet lekker was benauwd en gelukkig waren ze op tijd in het ziekenhuis. Na een week mocht hij weer naar huis maar na 1 dag kon hij weer terug want hij was weer niet goed geworden. Toen ik het hoorde was mijn grootste angst dat hij zou overlijden voordat ik hem weer zou zien. Opa is er gelukkig nog, hij is afgelopen dinsdag 90 jaar geworden en vanavond hebben we dat nogmaals met de familie gevierd.
Hoe leuk het vanavond ook was hoeveel of hoe weinig foto's er ook zijn gemaakt ik besef heel goed dat dit wel eens de laatste keer geweest kon zijn dat ik hem heb gezien en dat maakt me van binnen natuurlijk erg verdrietig.
Hoe neem je afscheid?
Hoe zeg je dag?
Hoeveel of hoe weinig weet ik van hem?
Is er ooit een goed moment om afscheid te nemen?
Ben je er ooit klaar voor?
Polen zo dichtbij maar in sommige gevallen zo vreselijk ver weg.

Vandaag hadden Robje en ik een moeilijke start van de dag na een lange nacht, het tempo was erg laag en ondanks dat hebben we nog veel gedaan.
We zijn het dorp in geweest en naar het kasteel welke in Kwidzyn staat geweest.
Het kasteel is er al sinds de middeleeuwen en binnen bezoek je de dingen welke door de jaren heen zijn gevonden maar ook is er een tentoonstelling over alle dieren welke in Polen nog in het wild voorkomen. Polen is natuurlijk vele malen groter dan Nederland en heeft nog veel gebieden welke wild zijn. je mag hier nog jagen en paddestoelen plukken om mee te nemen naar huis.

Na het kasteel zijn we richting het dorp gesloft (veel sneller gingen we niet) daar deden we een poging met sterke zwarte koffie om op adem te komen maar echt veel nut, nou nee.
Na de koffie en de jus d' orange welke mij iets te veel deed denken aan gisteravond (wodka met jus en je proeft dus eigenlijk alleen de jus, al voel je de wodka natuurlijk wel) zijn we een bloementje gaan halen voor tante en na wat inkopen terug naar huis gegaan.
Hier hebben we middag gegeten (klein communicatie foutje ik dacht dat we vlees kregen had ik ineens wat zilverkleurig op mijn bord en nee ik(we) eet geen vis) en even kunnen relaxen (Zzzzzzeer hard nodig).
We hebben ook even ondeze boarding pass uit kunnen printen voor morgen en zondag en toen opweg naar opa en oma.
Als vanouds gezellig, discussie we hebben gedronken gelachen en gegeten en bovenal genoten.
Oom Mark was er ook even slank als altijd en het was een super weerzien.

Na mate de jaren verstrijken en ik ouder wordt begrijp ik meer van mijn moeder juist door in het gezelschap te verkeren van mijn familie in Polen. Ze zijn fel, ze houden van een discussie en er wordt heen en weer geschreeuwd maar alles op een leuke manier en ook herken ik zeer veel van mijn gedrag hierin terug al moet ik wel toegeven hoe ouder hoe gekker, mijn oma is echt het levende voorbeeld hiervan!
Na de gezellige avond hebben we afscheid genomen en zijn we terug naar huis gegaan. Hier hebben Robje, Magda (vriendin van mijn neef Jarek) en ik samen met oom en tante gegeten, wijntjes (hele zoete) en een biertje gedronken.
Mijn arme oom drinkt normaal erg weinig alleen bij bezoek en vandaag weer terwijl hij morgen nog moet werken.
De kinderfoto's van mij en Sandra kwamen over de tafel (San je was een heerlijke baby) en we hebben gelachen over mijn bos haar (de mode was omhoog kammen.....en bedankt mam!) en de nodige discussies waren ook hier van de partij.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik soms niet weet welke taal ik wanneer moet spreken, ik ben te moe om het allemaal goed bij te kunnen houden nu.
De jongens van gisteren hadden ons nog even gebeld of we zin hadden om een biertje te komen drinken en de hort op te gaan, gelukkig heb ik naar waarheid kunnen beantwoorden dat wij alle 2 te moe zijn en morgen om 10.08 uur onze trein naar Malbork moeten halen.
Mijn oom hebben we al afscheid van genomen omdat hij morgen moet werken en ik kijk al uit naar de volgende keer dat ik hier ben (Robin valt in de smaak dus mag altijd mee).

Ik heb hier een heerlijke tijd gehad en genoten van elk moment het was geweldig om iedereen weer te zien. Ik neem dit keer afscheid met behalve veel vreugde over de geweldige tijd ook met pijn in mijn hart omdat ik me besef dat ik hier de volgende keer kan zijn om een hele andere reden, waar ik liever aan niet wil denken maar naar waarheid moet zeggen dat de kans er wel is.

Morgen naar Gdansk (treinreisje), Robje afzetten op het vliegveld en dan ga ik nog even een dag doorbrengen in Gdansk bij Cezar en ik slaap bij zijn ouders Roger en Sabine.
Cezar woont in het huis waar mijn moedere vroeger een kamer huurde bij zijn oma en ik weet nu al dat het een gezellige avond wordt.

Zondag vlieg ik om 06.05 naar Haugesund in Noorwegen en breng ik daar een 6 dagen door bij Magda en Jarek die er wonen.
Ik kijk er naar uit, een nieuw land, een nieuwe reis en een nieuw avontuur!

Maar nu eerst slapen (en bijtanken komende dagen) we zijn namelijk helemaal kapot!