Hallo Noorwegen

Zaterdag ochtend hebben we na het ontbijt afscheid genomen van de familie. Lopend naar het treinstation besloten we bij de winkel er tegenover nog een slofje sigaretten mee te nemen. Robin naar binnen en ik buiten wachten met de spullen, loopt er opeens een knap meisje de winkel uit, we kijken elkaar even aftastend aan en dan vraag ik:Karina? Nee Martha, wat bizar om zo op je laatste dag nog een nichtje te zien (we schelen een paar dagen) waarvan ik dacht dat die in Engeland zou zitten en zij had geen idee dat ik al in Kwidzyn was.
Na een kort gesprekje snel afscheid genomen en ook Robin kwam de winkel weer uit.
Van Kwidzyn naar Malbork ging zeer snel. In Malbork stonden we helaas in een lange rij voor de kaartjes dus we moesten een trein wachten.
Op het station koekjes, ice thee, bier en koffie gehaald en heerlijk in het zonnetje genuttigd. Het opdrinken van het biertje gebeurde met wat spanning gezien er 2 beveiligers rondliepen en wij natuurlijk al een aanvaring hadden gehad wegens openbaar drinken en wij echt niet weten waar wel en waar niet maar gelukkig ging dit zonder problemen.
Om 13 uur waren we aangekomen in Gdansk en daar was Cezar om ons op te halen. Vanaf het trein station zijn we naar het vliegveld gegaan en zo heeft Robje alle tijd voor de vlucht naar huis.
Ik op mijn beurt ben naar de ouders van Cezar gegaan (Roger en Sabine) we hebben hier eerst gegeten en daarna heb ik met Roger een wandeling door Gdansk gemaakt, het blijft gewoon een mooie stad die na de tweede Wereldoorlog geheel opgebouwd diende te worden vanwege bombardementen. We hebben nog heerlijk in het zonnetje genoten van een koud pilsje en een ijsje terwijl de bootjes over het water voorbij kwamen.
Het is wel een stad vol toeristen en ook Nederlanders heb ik voorbij horen komen.
Na de stad zijn we naar het huis van Cezar gegaan en Asia en zijn kleine meid Martyna. Hier hebben we gezellig bijgepraat. En voor je het weet is het al 19.30 en gingen we weer op huis aan.
De avond bij Roger en Sabina was zeer gezellig, goed gegeten en gedronken en over van alles en nog wat gepraat.
Omdat mijn wekker om 04.00uur zou gaan ben ik rond 22uur naar bed gegaan, een lange nacht wordt het niet.

Zondag 2 september om 4uur op, 4.30 de deur uit en rond 5 uur keurig op het vliegveld echter kon ik van Magda en Jarek geen spoor vinden. Na nog een bakje koffie ben ik maar door de douane gekomen met de gedachte dat ze misschien wel iets verlaat zijn.
Douane en dan opeens tijd om te boarden en nog steeds zie ik mijn reisgenoten niet. Tijdens het wachten in de slurf kon ik op een verhoging staan en ik dacht Jarek even te zien maar dat leek me onmogelijk gezien die jongen helemaal in het gips zat, achteraf blijkt niks onmogelijk.
Terwijl ik de trappen van het vliegtuig oploop zie ik Magda en ze knikt met haar hoofd naar achter en jawel door is Jarek met zijn arm in het gips!
In het vliegtuig heb ik 3 zitplaatsen met mijn leven verdedigt zodat we naast elkaar konden zitten.
Het verhaal is dus dat Jarek de avond ervoor was gevallen en naar het ziekenhuis moest. Magda die op het punt van naar bed gaan was kon zich dus omkleden en mee en het was al 23uur. Na wat foto's drongen ze aan op een operatie en verblijf in het ziekenhuis waarop Jarek antwoorde dat dat niet ging omdat hij naar huis wilde. Daarop gingen ze zijn hand en arm gipsen. Daarna drongen ze weer aan op een verblijf en weer zei Jarek nee ik ga naar Noorwegen daar woon ik. De dokter antwoorde dat hij dan even beter zou gaan gipsen.....dus gips er weer af, sjorren aan de arm, foto's maken en weer in het gips. Ver na middernacht weer thuis en de afgesproken chauffeur die ze naar Gdansk zou rijden stond om 04.30 ook nog eens niet op de stoep dus na 5 en hebben ze besloten om een taxi te nemen naar Gdansk veel stress veel gedoe en weinig slaap.
Aangekomen in Noorwegen zijn we eerst naar het ziekenhuis gegaan, gips erF, foto's gemaakt en opnieuw in het gips( de dokter gaf aan dat de arm goed gezet is alleen dat de gips een puinhoop was, te dik zeg maar).
Na alle commotie waren we rond 13uur echt thuis hebben heerlijk gegeten en verder filmpje gekeken en ik ben s'avonds in een diepe slaap gevallen.

Maandag 3 september was ik zeer vermoeid, geloof dat het er nu echt uitkomt. Ik heb heerlijk genoten van het uitzicht en het niks doen(boekjes lezen).
Het uitzicht is mooi en je hoort de mini watervalletjes kletteren in de verte. Je ziet de mist optrekken en verschijnen en af een toe is er wat motregen maar wat een rust hier echt heerlijk en ik geniet er dan ook echt van! De fjorden zijn bijzonder groot en alle eilandjes in het water bebost geven een mooi beeld, wat een ruig land.

Vandaag ga ik een poging doen om mijn lasagne of cannelloni voor ze te maken even kijken wat de supermarkt heeft en gaan we op pad met de zon die heerlijk schijnt!