Terug thuis
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
07 Januari 2013 | Nederland, Amsterdam
31.12.2012 -03.01.2013
Maandag
Spierpijn werkelijk in elk vezeltje van mijn lichaam. Toch maar even doorgezet en heb vandaag weer op het paard gezeten en (jawel) een sprongetje gemaakt!
Vandaag is het de laatste dag van het jaar en hoezeer ik ook genoten heb van het afgelopen jaar ik kijk uit naar het volgende.
We hebben een geweldige avond gehad, met zijn allen in het huis van oom en tante vol met eten terwijl zij naar het huis van de moeder van Magda gaan. Met eten, alcohol, muziek en leuke mensen is het feest compleet en dat was dit feest ook.....waar het laat eindigde maar wat een geweldige start van het jaar!
Dinsdag
Na een gezellig feestje is er niks beter dan lekker in je bed blijven liggen wat ik ook tot 13.00uur gedaan heb. Ik hoorde Sandra, Jonas, Magda en Jarek binnen komen dus snel douchen, aankleden en aanschuiven voor de lunch.
In de avond zijn we naar de verjaardag gegaan van de dochter van mijn oudste neef. Heerlijke taarten, eten en veel drinken waarbij vooral Jonas zeer dapper alle wodka heeft overleefd terwijl zijn drink buddies paars aanliepen door de drank en warmte. Wat een gezellige avond!
Woensdag
Een vroege start van de dag heb in de ochtend 2 paardjes gereden en om 12 uur weer keurig thuis, douchen omkleden, eten en dan met de rest meteen bij de spoorbrug om de stad in te gaan. We hebben Jonas het dorp laten zien, het kasteel en hebben de nodige presentjes gekocht voor thuis en de familie. Daarna zijn we lekker gaan eten in een restaurantje waar ik zeer gelukkig aanviel op de Pierogi.
Na een lange dag buiten kwamen we rond 17.30 aan bij opa en oma waar toevallig oom Richard en Dorotha ook waren. Proosten op het nieuwe jaar en ondertussen vertelde oma 100 uit over de periode in de oorlog terwijl opa stil meeluisterde, hij praat er niet graag over. Opa zat bij de partizanen en heeft veel meegemaakt en hij zegt dat het na zoveel jaren nog steeds moeilijk is om met sommige zaken te leven.
Oma was een jaar of 12 en in haar kinderlijkheid heeft ze het ergste ervaren maar kan ze er wel over praten en natuurlijk zingen....in het Duits.
Na een afscheid die mij dit keer zwaarder viel dan normaal gingen we terug naar mijn oom en tante en hebben daar nog in gezelligheid de laatste avond doorgebracht.
Donderdag
En toen ging de wekker om 05.00 uur, om 06.00 uur vertrekt de bus naar Gdansk.
Na een hartelijk afscheid van mijn allerliefste tante en oom bracht mijn neef mij naar het busstation waar Sandra en Jonas ook zouden zijn. Na even gewacht te hebben in de kou was de bus er en gingen we rustig zitten voor de 2 uur durende rit welke ik grotendeels slapend heb doorgebracht.
Iets na 08.00uur kwamen we aan in Gdansk waar het weer ons helaas liet zitten. Nadat we zijn wezen ontbijten (met een flinke zwarte bak koffie) hebben we onze koffer in een kluisje achtergelaten en de stad in gegaan.
Via de watermolen langs de markthallen zijn we over de brede winkelstraat gelopen en langs de haven. Het was uitgestorven op straat.
Na wat informatie zijn we in het historisch museum van Gdansk (oude raadhuis) wezen keken, de St. Mary kerk zijn we ingeweest (werkelijk zo mooi en groot). Na een hele dag buiten en best wat gezien te hebben in de paar uur tijd die we hadden gingen we opzoek naar een plekje om te eten terwijl we ondertussen de klok in de gaten hielden omdat onze bus naar het vliegveld om 12.51 zou gaan.
Uiteindelijk vonden we een biologisch restaurant waar Sandra en Jonas een heerlijke pizza hebben gegeten en ik Pierogi welke gevuld waren met feta en spinazie. Omdat het eten nogal lang duurde en duurde en duurde en duurde en ondanks dat we snel aten zouden we het niet redden dus besloten we de bus van 13.26 te nemen dan zouden we rond 14.20 op het vliegveld zijn beetje krap gezien de Gate om 14.35 zou sluiten.
Na de nodige stres waren we op tijd op het vliegveld en zijn we naar de gate gelopen en daar werd ik uit de rij geplukt vanwege mijn koffer.
Wizzair heeft blijkbaar de regels aangepast waarbij je alleen nog maar een rugtasje gratis mee mag nemen en voor een stewardessen koffertje als handbagage moet betalen. Dat niet wetende gaf ik duidelijk als antwoord dat mijn koffer zeker WEL zou passen. Nou mevrouw komt u maar mee kunt u passen, tja en dan sta je daar met je kleine koffer maar tegenover een nog kleiner pas formaat. Met andere woorden betalen.
Sandra hoefde het niet eens te proberen om te passen absoluut geen scheen van kans. En dan zet Jonas zijn koffer op het rekje en het past niet, tenminste het lijkt zo.
Mijn zusje draait zich om en kijkt met een (voor mij een herkenbare) pittig gezichtje vooruit snauwt (herkenbaar) dat dat mini koffertje zeker (lees met hoofdletters) wel gaat passen. En zonder enig ruimtelijk inzicht draait ze t koffertje om (smalle kant onder wieltjes omhoog) en ramt de hardcover koffer in het frame. Hier nog een beetje duwen en duwen en duwen en tadaaaaaaa het past. En dan zegt de stewardes: de wieltjes moeten naar beneden, de stroom met woorden daarna waren absoluut overtuigend genoeg om mevrouw haar mondje te laten houden.
Met wat gesjor aan de wieltjes en minimale schade was het koffertje uit de frame en mijn zusje met een rood gezichtje van inspanning mag trots op haarzelf zijn.
Tja misschien lijken we niet op elkaar qua uiterlijk we hebben absoluut enkele trekjes gemeen :-)
En dan is de vakantie alweer voorbij, het nieuwe jaar begonnen en terug naar de orde van de dag.
Maar altijd vooruit kijkend naar een nieuwe trip!
Maandag
Spierpijn werkelijk in elk vezeltje van mijn lichaam. Toch maar even doorgezet en heb vandaag weer op het paard gezeten en (jawel) een sprongetje gemaakt!
Vandaag is het de laatste dag van het jaar en hoezeer ik ook genoten heb van het afgelopen jaar ik kijk uit naar het volgende.
We hebben een geweldige avond gehad, met zijn allen in het huis van oom en tante vol met eten terwijl zij naar het huis van de moeder van Magda gaan. Met eten, alcohol, muziek en leuke mensen is het feest compleet en dat was dit feest ook.....waar het laat eindigde maar wat een geweldige start van het jaar!
Dinsdag
Na een gezellig feestje is er niks beter dan lekker in je bed blijven liggen wat ik ook tot 13.00uur gedaan heb. Ik hoorde Sandra, Jonas, Magda en Jarek binnen komen dus snel douchen, aankleden en aanschuiven voor de lunch.
In de avond zijn we naar de verjaardag gegaan van de dochter van mijn oudste neef. Heerlijke taarten, eten en veel drinken waarbij vooral Jonas zeer dapper alle wodka heeft overleefd terwijl zijn drink buddies paars aanliepen door de drank en warmte. Wat een gezellige avond!
Woensdag
Een vroege start van de dag heb in de ochtend 2 paardjes gereden en om 12 uur weer keurig thuis, douchen omkleden, eten en dan met de rest meteen bij de spoorbrug om de stad in te gaan. We hebben Jonas het dorp laten zien, het kasteel en hebben de nodige presentjes gekocht voor thuis en de familie. Daarna zijn we lekker gaan eten in een restaurantje waar ik zeer gelukkig aanviel op de Pierogi.
Na een lange dag buiten kwamen we rond 17.30 aan bij opa en oma waar toevallig oom Richard en Dorotha ook waren. Proosten op het nieuwe jaar en ondertussen vertelde oma 100 uit over de periode in de oorlog terwijl opa stil meeluisterde, hij praat er niet graag over. Opa zat bij de partizanen en heeft veel meegemaakt en hij zegt dat het na zoveel jaren nog steeds moeilijk is om met sommige zaken te leven.
Oma was een jaar of 12 en in haar kinderlijkheid heeft ze het ergste ervaren maar kan ze er wel over praten en natuurlijk zingen....in het Duits.
Na een afscheid die mij dit keer zwaarder viel dan normaal gingen we terug naar mijn oom en tante en hebben daar nog in gezelligheid de laatste avond doorgebracht.
Donderdag
En toen ging de wekker om 05.00 uur, om 06.00 uur vertrekt de bus naar Gdansk.
Na een hartelijk afscheid van mijn allerliefste tante en oom bracht mijn neef mij naar het busstation waar Sandra en Jonas ook zouden zijn. Na even gewacht te hebben in de kou was de bus er en gingen we rustig zitten voor de 2 uur durende rit welke ik grotendeels slapend heb doorgebracht.
Iets na 08.00uur kwamen we aan in Gdansk waar het weer ons helaas liet zitten. Nadat we zijn wezen ontbijten (met een flinke zwarte bak koffie) hebben we onze koffer in een kluisje achtergelaten en de stad in gegaan.
Via de watermolen langs de markthallen zijn we over de brede winkelstraat gelopen en langs de haven. Het was uitgestorven op straat.
Na wat informatie zijn we in het historisch museum van Gdansk (oude raadhuis) wezen keken, de St. Mary kerk zijn we ingeweest (werkelijk zo mooi en groot). Na een hele dag buiten en best wat gezien te hebben in de paar uur tijd die we hadden gingen we opzoek naar een plekje om te eten terwijl we ondertussen de klok in de gaten hielden omdat onze bus naar het vliegveld om 12.51 zou gaan.
Uiteindelijk vonden we een biologisch restaurant waar Sandra en Jonas een heerlijke pizza hebben gegeten en ik Pierogi welke gevuld waren met feta en spinazie. Omdat het eten nogal lang duurde en duurde en duurde en duurde en ondanks dat we snel aten zouden we het niet redden dus besloten we de bus van 13.26 te nemen dan zouden we rond 14.20 op het vliegveld zijn beetje krap gezien de Gate om 14.35 zou sluiten.
Na de nodige stres waren we op tijd op het vliegveld en zijn we naar de gate gelopen en daar werd ik uit de rij geplukt vanwege mijn koffer.
Wizzair heeft blijkbaar de regels aangepast waarbij je alleen nog maar een rugtasje gratis mee mag nemen en voor een stewardessen koffertje als handbagage moet betalen. Dat niet wetende gaf ik duidelijk als antwoord dat mijn koffer zeker WEL zou passen. Nou mevrouw komt u maar mee kunt u passen, tja en dan sta je daar met je kleine koffer maar tegenover een nog kleiner pas formaat. Met andere woorden betalen.
Sandra hoefde het niet eens te proberen om te passen absoluut geen scheen van kans. En dan zet Jonas zijn koffer op het rekje en het past niet, tenminste het lijkt zo.
Mijn zusje draait zich om en kijkt met een (voor mij een herkenbare) pittig gezichtje vooruit snauwt (herkenbaar) dat dat mini koffertje zeker (lees met hoofdletters) wel gaat passen. En zonder enig ruimtelijk inzicht draait ze t koffertje om (smalle kant onder wieltjes omhoog) en ramt de hardcover koffer in het frame. Hier nog een beetje duwen en duwen en duwen en tadaaaaaaa het past. En dan zegt de stewardes: de wieltjes moeten naar beneden, de stroom met woorden daarna waren absoluut overtuigend genoeg om mevrouw haar mondje te laten houden.
Met wat gesjor aan de wieltjes en minimale schade was het koffertje uit de frame en mijn zusje met een rood gezichtje van inspanning mag trots op haarzelf zijn.
Tja misschien lijken we niet op elkaar qua uiterlijk we hebben absoluut enkele trekjes gemeen :-)
En dan is de vakantie alweer voorbij, het nieuwe jaar begonnen en terug naar de orde van de dag.
Maar altijd vooruit kijkend naar een nieuwe trip!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
