In de trein
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
11 Oktober 2013 | Rusland, Irkoetsk
07.10.2013 - 10.10.2013
Onze Provodnitsa (trein stewardess) is een typisch geval van zuurkijkend persoontje waar geen lachje van af kan al hoorde ik haar tegen collega's lachen met uithalen. Haar mannelijke collega is wat vriendelijker al denk ik zeker te weten dat hij ons maar raar vindt.Gelukkig geven ze goed aan (stijf knikje) wanneer we weer de trein in moeten na een stop.
We hebben daarnaast een tijdtabel van de treinreiswinkel gekregen zodat we weten hoe laat we stoppen en hoe lang. Met 10 minuten of langer kan je buiten een frisse (steeds frissere) neus halen.
Zo ontmoeten we 2 Duitse meiden waar we gedurende de treinreis mee optrekken. Verder komen we voor Omsk erachter dat er ook 2 Belgen in de trein zitten.
Sommige passagiers negeren je compleet en sommige proberen met je te praten. Er zijn klanken die overeen komen met het Pools ver in de verte maar het is vreselijk zonde dat zij geen Engels kunnen en ik geen Russisch wat zou het leuk zijn om beter te kunnen communiceren.
Tijdens de uitstapjes op het perron zijn er mensen die je knuffels, fruit en andere etenswaren willen verkopen. Op de grotere stations zijn er winkeltjes.
In Ekaterinb P wilde ik perse weten waar dat bladerdeeg broodje mee gevuld is tja dan wijs je er op en ga je vragend kijken, de verkoopster zegt iets tegen je (ik dacht kip) en dan wijs je er nog eens op en doe je het geluid van een kip na. Ja het is hilarisch waarbij iedereen moet lachen (ook de verkoopster) maar ik weet wel wat ik eet. In Mangut ga ik op zoek naar eerste levensbehoeften (water, broodjes (altijd gevuld) en chocolade) en is zelfs geld pinnen spannend omdat er geen andere taal mogelijkheid is dan Russisch.
In Omsk denk ik pannekoekjes van een oud vrouwtje gekocht te hebben na 1 hap helaas weer uitgespuugd want het waren behoorlijke visserige dingen (jak). Verder steek je hier gewoon het spoor over om even boodschappen te doen bij de supermarkt.
Het slapen is hier prima het schudden van de trein is niet storend maar juist gerustellend. Overdag vliegen de uren voorbij met luieren (en ook omdat de tijd vooruit gaat natuurlijk).
We lezen boeken, luisteren muziek, doen hazenslaapjes, drinken thee, koffie, beklagen ons over het toilet (zonder werkende kraan en naar pis ruilend->gemiddeld NS zeg maar) en kijken naar het adembenemende uitzicht dat voorbijschiet.
Eindeloze bossen (voornamelijk berkenbomen) komen voorbij met de bladeren in tinten van van lente groen tot okergeel en een vleugje rood, het is herfst.
Deze bossen gescheiden door grijze geasfalteerde wegen en zwarte enkel diepe modder paden en karren sporen wisselen zich af met akkers, ruwe steppen in geel gouden tinten gemengd met beige/bruin en het grauw van industrie gebieden. Begraafplaatsen soms klein soms groot schuren als felgekleurde plaatjes voorbij door het gebruik van nep bloemen.
Hoe verder we het land intrekken hoe meer het veranderd en alle wonderlijke tinten amber zich omzetten in aardkleuren terwijl de loofbomen bladloos aan het raken zijn.
Wat alles met elkaar hier gemeen heeft is de ruwe schoonheid en de onvoorstelbare en eindeloze afmetingen.
Kleine dorpjes schieten voorbij waarbij je huisjes aantreft van alle soorten materialen, in verschillende kleuren, van allerlei afmetingen in allemaal verschillende staat van onderhoud. En hoe armoedig en treurig het er voor ons soms kan uitzien het is iemand zijn huis en iemand zijn thuis. Kinderen die bij het spoor spelen, 2 meiden op gekleurde rubberen laarzen die kinderwagens voortduwen, de trein schiet voorbij en ik kan slechts fantaseren van het leven dat men daar heeft.
Hoe bijzonder is het toch dat wij de vrijheid hebben om dit te mogen doen, de wereld verkennen.
Ik hou van reizen en besef dat het een rijkdom is om dit te kunnen doen.
Reizen met de trein maakt het voor mij nog mooier het is namelijk niet gehaast en toont je de wereld buiten al is het maar voor even waardoor je elke weer verwonderd over de schoonheid en de afmeting van de wereld terwijl de kilometers onder je door schieten.
Onze Provodnitsa (trein stewardess) is een typisch geval van zuurkijkend persoontje waar geen lachje van af kan al hoorde ik haar tegen collega's lachen met uithalen. Haar mannelijke collega is wat vriendelijker al denk ik zeker te weten dat hij ons maar raar vindt.Gelukkig geven ze goed aan (stijf knikje) wanneer we weer de trein in moeten na een stop.
We hebben daarnaast een tijdtabel van de treinreiswinkel gekregen zodat we weten hoe laat we stoppen en hoe lang. Met 10 minuten of langer kan je buiten een frisse (steeds frissere) neus halen.
Zo ontmoeten we 2 Duitse meiden waar we gedurende de treinreis mee optrekken. Verder komen we voor Omsk erachter dat er ook 2 Belgen in de trein zitten.
Sommige passagiers negeren je compleet en sommige proberen met je te praten. Er zijn klanken die overeen komen met het Pools ver in de verte maar het is vreselijk zonde dat zij geen Engels kunnen en ik geen Russisch wat zou het leuk zijn om beter te kunnen communiceren.
Tijdens de uitstapjes op het perron zijn er mensen die je knuffels, fruit en andere etenswaren willen verkopen. Op de grotere stations zijn er winkeltjes.
In Ekaterinb P wilde ik perse weten waar dat bladerdeeg broodje mee gevuld is tja dan wijs je er op en ga je vragend kijken, de verkoopster zegt iets tegen je (ik dacht kip) en dan wijs je er nog eens op en doe je het geluid van een kip na. Ja het is hilarisch waarbij iedereen moet lachen (ook de verkoopster) maar ik weet wel wat ik eet. In Mangut ga ik op zoek naar eerste levensbehoeften (water, broodjes (altijd gevuld) en chocolade) en is zelfs geld pinnen spannend omdat er geen andere taal mogelijkheid is dan Russisch.
In Omsk denk ik pannekoekjes van een oud vrouwtje gekocht te hebben na 1 hap helaas weer uitgespuugd want het waren behoorlijke visserige dingen (jak). Verder steek je hier gewoon het spoor over om even boodschappen te doen bij de supermarkt.
Het slapen is hier prima het schudden van de trein is niet storend maar juist gerustellend. Overdag vliegen de uren voorbij met luieren (en ook omdat de tijd vooruit gaat natuurlijk).
We lezen boeken, luisteren muziek, doen hazenslaapjes, drinken thee, koffie, beklagen ons over het toilet (zonder werkende kraan en naar pis ruilend->gemiddeld NS zeg maar) en kijken naar het adembenemende uitzicht dat voorbijschiet.
Eindeloze bossen (voornamelijk berkenbomen) komen voorbij met de bladeren in tinten van van lente groen tot okergeel en een vleugje rood, het is herfst.
Deze bossen gescheiden door grijze geasfalteerde wegen en zwarte enkel diepe modder paden en karren sporen wisselen zich af met akkers, ruwe steppen in geel gouden tinten gemengd met beige/bruin en het grauw van industrie gebieden. Begraafplaatsen soms klein soms groot schuren als felgekleurde plaatjes voorbij door het gebruik van nep bloemen.
Hoe verder we het land intrekken hoe meer het veranderd en alle wonderlijke tinten amber zich omzetten in aardkleuren terwijl de loofbomen bladloos aan het raken zijn.
Wat alles met elkaar hier gemeen heeft is de ruwe schoonheid en de onvoorstelbare en eindeloze afmetingen.
Kleine dorpjes schieten voorbij waarbij je huisjes aantreft van alle soorten materialen, in verschillende kleuren, van allerlei afmetingen in allemaal verschillende staat van onderhoud. En hoe armoedig en treurig het er voor ons soms kan uitzien het is iemand zijn huis en iemand zijn thuis. Kinderen die bij het spoor spelen, 2 meiden op gekleurde rubberen laarzen die kinderwagens voortduwen, de trein schiet voorbij en ik kan slechts fantaseren van het leven dat men daar heeft.
Hoe bijzonder is het toch dat wij de vrijheid hebben om dit te mogen doen, de wereld verkennen.
Ik hou van reizen en besef dat het een rijkdom is om dit te kunnen doen.
Reizen met de trein maakt het voor mij nog mooier het is namelijk niet gehaast en toont je de wereld buiten al is het maar voor even waardoor je elke weer verwonderd over de schoonheid en de afmeting van de wereld terwijl de kilometers onder je door schieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
