De Chinese muur in Simatai

23.10.2013
Om 08.30 verzamelen wij ons in busjes en gaan we met de hele groep onderweg (3uur rijden) naar de Chinese muur. Onderweg doen we een klein dutje maar zodra ik wakker schiet zie je een hele andere omgeving bergen en valleien wisselen zich af.
Wij gaan het minst toeristische gedeelte beklimmen (Simatai). Het is het oudste gedeelte welke je nog kan beklimmen en stamt uit de Ming Dynasty.
Van de ruim 220.000km aan muur gaan wij er vandaag 6,5 afleggen. Het is vandaag schitterend weer de zon schijnt helder en ze zeggen dat dit seizoen (golden season) het beste is.
De muur beklimmen is echt beklimmen. Natuurlijk zijn er trappen echter zijn sommige 20 cm hoog dan weer 50cm. Zo liggen ze op kinderstapjes van elkaar en zo moet je reuzen stappen maken. Dit zijn de goede stukken van de muur. Bij andere stukken zijn er geen treden dan ha je gewoon stijl omhoog of naar beneden of liggen er allemaal losse rotsen. Sommige trappen gaan bijna recht naar boven en net zo recht weer naar beneden.
Maar dit alles is heerlijk en hoort erbij en het uitzicht, het uitzicht is zo mooi. Een hemelsblauwe lucht waar een her en der een plukje watten in rond lijkt te zweven. De bergen zijn begroeid met groen en de vallei kleurt van warme geel tinten tot vurige rode uithalen.
We lopen in een groepje (Robin, Rena, Jack, Lauren en ik). Tijdens een lunch stop wissel je reis verhalen uit, waar je vandaan komt en wat er allemaal te doen is. Het is gemoedelijk, sociaal en gezellig.
Het beklimmen van de muur is voor iedereen een hoogtepunt op zijn eigen manier en we genieten intens. Maanden heb je het erover en dan is het zover en sta je er op. Een stukje hele lange en oude geschiedenis en voor 6km ben je er voor heel even deel van, zo ontzettend bijzonder en om eerlijk te zijn is mijn beschrijving slechts een splinter aan gevoel.

In de bus soes ik in een laag warm zonnetje en ik besef opeens de laatste paar uur van mijn meer dan bijzondere vakantie zijn aangebroken. Beijing als afsluiter was geweldig.
Beijing waar de mensen vriendelijk zijn en er ondanks chaos op straat er wel een harmonieuze sfeer heerst. Het is de stad met de vele namen
en pas in 1949 werd de naam Beijing weer in ere hersteld door de Communistische Partij van China.
De mensen zijn in het algemeen bijzonder vriendelijk naar de toeristen toe en als je iets te vragen hebt proberen ze je oprecht te helpen.
Het is een stad met schitterende versierde tempels en oude Hutongs.
Het is verder een stad in een land waar ze geen Twitter, Facebook of Wikipedia hebben behalve een Chinese versie en je kan de westerse versies vaak ook niet bezoeken.
Het is een land waar je niet met de inwoners zomaar kan praten over politiek of beleid want door de politie op straat zijn ze soms bang en ze kunnen simpelweg niet alles zeggen zonder in de problemen te komen. Het is het land waar de geschiedenis niet altijd in de boeken komt. Het is ook het land waar je de mensen in de parken samen ziet dansen, tai chi ziet beoefenen en nog veel meer.
Beijing het is in mijn ogen een heerlijke, bijzondere, soms bizarre,maar ook zonder meer een erg mooie en geweldige stad met ontzettend veel charme.

Wel ben je hier de buitenstaander en duidelijk niet 1 van de groep dat wil zeggen 1 van hun.
Ik bedoel als zelfs de vuilnisman naar je roept: Welcome to Beijing, dan lijkt het me meer dan duidelijk.

Zodra we terug zijn in de stad gaan we met zijn allen even drinken en eten om vervolgens een laatste rondje door onze Hutong te wandelen.