Onderweg naar Canada

Zaterdag
Gisteravond werd ik helaas uit het niks wat ziekjes en misselijk.
Ik heb iets wat ik een eet indicator noem. Zodra ik geen trek in eten heb (pizza en burgers in het bijzonder) is er absoluut wat mis. Gelukkig werd ik wakker met enorme trek in falafel dus alles is weer goed.

De ochtend hebben wij doorgebracht in de buurt van Times Square. De gigantische Disney winkel met een real size Stormtrooper uit Star Wars deed m'n hartje wel sneller kloppen.
Later als ik groot ben en in een volwassen mensen huis woon wil ik een Stormtrooper hebben als accessoire en dan ook maar gelijk een lichtzwaard.
Ach ja wat een nerd allemaal wel niet te wensen heeft.

Na Times Square hebben wij de metro naar de Brooklyn Bridge gepakt. Daar zijn we wandelend de brug op gegaan. De brug is bijzonder door de constructie. De brug heeft zowel rechte als schuine kabels. De schuine kabels hebben de bouwers erbij gedaan omdat zij hun eigen berekeningen uiteindelijk niet vertrouwden.
Het was 1883 en dit was de eerste brug die ze bouwden.
Op de brug vind je ook een Nederlandse stadszegel uit 1834 met de tekst: Eendraght maakt magt.

Na de Brooklyn Bridge zijn we richting pier 83 gegaan. Vanuit hier hebben we een rondvaart van ongeveer 1.5uur gedaan over de Hudson.
In de volle zon genoten van het vrijheidsbeeld, de skyline en de informatie die de gids allemaal gaf.

Na de boottocht waren we toch wel weer een beetje hongerig. We zijn richting Central Park gegaan. Daar om de hoek heb je een prachtig hotel genaamd Le Parker Meredien. Het is idd net zo exclusief als het klinkt.
Je stapt daar dan in je smoezelige kleding een prachtige lobby binnen. Voorbij de receptie en voor een groot gordijn ga je naar links een donkere gang in.
En dan kom je in de meest afgetrapte hamburger tent ever. De muren volgeschreven. De posters komen uit de jaren 80 en de muziek is nog ouder (nee mij hoor je niet klagen).
Maar de burgers zijn sappig, mals en goddelijk.
Absoluut een unieke locatie om te bezoeken!

Na het eten zijn wij in Central Park gaan wandelen en (laten we eerlijk zijn) hebben wij een klein tukje gedaan voordat we weer richting huis gingen.

Zondag
Om 09.00uur begon de toer door Harlem. Op de 1 of andere manier waren wij wat laat en was het rennen geblazen.
Uiteindelijk had het niet gehoeven want wij waren de enige 2.

Wandelend door Harlem verteld onze gids dat Harlem van oorsprong een Jodenbuurt is. Bij veel huizen en gebouwen zie je nog ornamenten die hier naar verwijzen.
Ook de vele kerken in de buurt zijn ooit synagoges geweest voordat ze verkocht werden.

Ze verteld over het feit dat er pas de afgelopen 15jaar veel ontwikkeld is zoals grote bedrijven die zich komen vestigen en hotels die gebouwd worden.
Ze verteld over de periode dat er veel ellende was en de straten werden gedomineerd door drugsbazen (de film American Gangster is hier opgenomen en de straten waren voor 9 maanden afgezet) mensen die verslaafd waren en prostituees die overal rondhingen.

We lopen langs het Apollo theater en ze verteld over dat er vroeger hier een show was, wat een voorloper geweest moet zijn van de x factor.
Als het publiek je goed vond word er geklapt ben je slecht dan boooooeen (hoe schrijf je dit) ze je weg.
En zo timmer je elke week tijdens een live show verder aan de weg.
Heel lang geleden was er een danseresje in de running echter werd ze door de producers na een paar weken aangesproken dat ze eens wat anders moest doen dan dansen want de dans concurrentie was slopend die week en als ze ging dansen zou ze per definitie verliezen.
Het meisje was verbaast want alles wat ze kende was dansen.
Maar er werd herhaaldelijk gezegd dat ze echt wat anders moest gaan doen omdat ze er anders gegarandeerd uit lag.
Uiteindelijk besloot ze te gaan zingen. Onwennig pakt ze de microfoon en begint ze te zingen. Wat zacht en niet alle tonen even zuiver. Totdat ze het voelt en besluit dat ze zich er aan over gaat geven. Het publiek is in het begin nogal twijfelachtig want dit meisje was een danseres maar uiteindelijk worden ze uitzinnig en ze wint met overmacht de talentenshow.
Dat jonge meisje dat daar zo grandioos heeft gezongen is Ella Fitzgerald en de rest is geschiedenis.

Het Apollo theater is natuurlijk ook bekend van de optredens door James Brown maar ook andere grootheden zoals Prince, Bruce Springsteen en Louis Armstrong.

Als we de straat oversteken komen wij Franco tegen.
Franco is de Picasso van Harlem en veranderd al sinds de jaren 70 de rolluiken waarachter de winkels zitten in de meest prachtige kunstwerken.
Nu is hij al in de 70 en nog steeds schildert hij er op los. Al jaren word hij gevraagd door mensen over de hele wereld om gedeeltes van buurten of huizen op te knappen wat hij ook doet voordat hij elke keer weet terugkeert naar zijn Harlem.

We lopen verder door Harlem. Onze gids verteld dat je in de jaren 90 de huizen voor het uitkiezen had en zo goedkoop omdat hele blokken leeg stonden. Nu mag je blij zijn als je iets betaalbaars kan vinden. De mensen die geboren en getogen zijn in Harlem hoeven niet de volledige prijs te betalen maar vaak 50% om zo er voor te zorgen dat het voor de huidige bewoners leefbaar en betaalbaar blijft.

Samen met de gids lopen we een kerk binnen. De dienst is prachtig iedereen is in het wit gekleed. We staan, klappen, zingen (ja mensen ook ik mag gewoon meedoen) en dansen mee.
De muziek en de stemmen zijn geweldig en wat een sfeer! Halleluja praise the lord he loves you all.

De rest van de zondag besteden we aan wat shoppen, wandelen over Times Square en kunnen we uiteindelijk ook nog Top of the Rock van de lijst strepen.

Maandag
Terwijl ik dit schrijf heb ik al afscheid genomen van Fab (wat heel raar is om los van elkaar te vertrekken) en ben ik ook al vertrokken uit New York en heb ik nu een korte tussenstop in Chicago (1 uur tijdsverschil met NY dus nu 7uur eerder dan NL).

New York, New York....
De stad die echt nooit slaapt en nog drukker is dan ik ben.
De stad die met 5 verschillende county's wel opgedeeld lijkt in 5 verschillende landen.
De stad waar je de meest geweldige burgers en pizza's (ja mensen ik heb hier dus duidelijk een zwak voor) kan eten op de meest bijzondere plaatsen.
Een stad met prachtige parken en erg veel groen.
Een stad die je opvreet en uitspuugt maar waar je geen genoeg van kan krijgen.
Een stad die zo rauw en charmant is dat je meer wilt.
Een stad die ik graag weer wil bezoeken en nog beter wil leren kennen (maar dan in een rustiger tempo).

Maar terwijl ik New York nu dus echt afsluit ligt er natuurlijk ook weer een nieuw avontuur voor mij in het verschiet.
Ik vlieg over 2uurtjes vanuit Chicago naar Calgary (1 uur tijdsverschil met Chicago dus voortaan 8uur eerder dan NL).
Ik heb vervolgens 1 kort nachtje te gaan (die ik al wekend in een bad ga doorbrengen) om dan morgenochtend opgehaald te worden door Lorne en Sharmane.
Zij nemen mij mee naar hun ranch in Caroline waar ik dan de komende 10 dagen spelend met paardjes ga doorbrengen.

Van een wereldstad met miljoenen inwoners naar een western dorpje met 501 inwoners.
Ik kan niet wachten.