Country roads

Dinsdag 7 juni t/m maandag 13 juni

Rond 10uur word ik opgehaald door Sharmane Hindbo bij mijn hotel in Calgary en gaan we richting Caroline.
Sharmane is een hartelijke en pittige vrouw met haar hart op d'r tong en haar humor is een en al sarcasme en we hebben gelijk een klik.
Na een rit van 3uur komen we aan in Caroline.

Caroline is een klein dorpje met een paar kruispunten en daarna wat dirt roads.
Het oogt wat desolaat en ergens krijg ik er diep van binnen een treurig gevoel van.
Het ziet er precies uit zoals je het in films soms ziet het is nietszeggend en alles zeggend tegelijkertijd.
Ik zie wat kinderen rondlopen, een dikke vrouw zeult een boodschappentas naar haar truck en een oude man schuifelt voorbij zijn wandelstok ritmisch tikkend op het asfalt.
Ik moet zeggen dat je er langzaam wel van gaat houden als je er vaker komt en de mensen leert kennen.

Na het doen van wat boodschappen (iedereen kent elkaar) gaan we richting de ranch.
Daar maak ik kennis met de paarden die in 2 verschillende kuddes buiten lopen en met Annie de hond die deze week uitgerekend is.

Na een kleine onderbreking gaan we naar het zomerkamp.
Vanuit Caroline zijn we nog 3uur onderweg en ik zal daar deze week verblijven om te helpen de paarden die sinds de winter niet zijn gereden op te pakken, trails klaar maken (vrij maken van bomen en andere dingen die er ip gevallen zijn) voor de zomer en wat ritten begeleiden.

Over het zomerkamp.
Het ligt op ongeveer 30km rijden (dirt road) van Nordegg.
Nordegg heeft ongeveer 100 inwoners en 1 bar, restaurant, pool café, 1 tankstation, 1 kapper, 1 bierhut, 1 museum, 1 golfbaan en 1 winkel waar je werkelijk van alles en nog wat kan halen.

In het kamp is er geen enkele telefoon service (halverwege de berg naar beneden richting Nordegg heb je pas bereik).
In geval van nood gebruik je hier dan de satelliet telefoon.
Er is geen elektriciteit dus alles wat je op moet laden doe je in de auto.
Er is geen stromend water en water haal je in Nordegg in grote jarycans dus je moet er zuinig mee om gaan maar daarover straks meer.

Je ziet eindeloos veel groen in een berglandschap. De weg gaat van hoog naar laag naar hoog en je rijdt de Rocky Mountains waar de sneeuw nog op de toppen ligt tegemoet.
De dirtroads met de scherpe bochten zonder railings en diepe afgronden.
De laatse zon die de boomtoppen goud kleurt.
Geen verkeer op de weg en het is echt bijna eenzaam behalve dan dat ik er intens van geniet en met een big smile naar buiten kijk terwijl Vince Gill zijn liefdesverdriet bezingt.
Hierbij heb ik dan nog geen idee dat ik vanaf nu alleen nog maar country muziek zal horen.
Uit de auto, uit de speakers, als we de bar in gaan.
Alles en iedereen ademt country en ik hou er van.

Aangekomen in het zomerkamp maak ik kennis met Peter hij komt uit Denemarken en is een jaar in Canada.
Hij wil meer ervaring opdoen met paarden en zal als hij goed genoeg is na de zomer als een wrangler aan de slag gaan.

Ik heb m'n spullen in een caravan gegooid daar slaap ik de komende tijd.
Uiteindelijk zal dit onder 3 slaapzakken zijn met trui aan en bovenop 1 slaapzak.
De nachten zijn hier dus echt koud en onder het vriespunt.

Er is dus geen stromend water en tandenpoetsen gaat met een flesje water in je hand.
In de ochtend doe je het graag zo snel mogelijk vanwege de kou (koude kleding aantrekken is vreselijk) en de rest van het flesje plens je dan maar over je smoezelige gezicht.
In de avond geniet je vooral van de inkt blauwe (frisse) lucht vol met fonkelende sterren en het is geweldig om dan buiten te zijn.

Douchen is met beperkt water erg lastig. Je moet een zak vullen met koud water en daar doe je dan wat gekookt water in en dat knoop je op. Je staat in hokje omringd door zeil en op een pallet en t water zakt zo de bosgrond in.
In de 7 dagen tijd heb ik 2x gedoucht en ondanks dat het lauw was, was het heerlijk en voel je je erna als herboren.

En dan het toilet,wel er staan hier en daar van die kleine hokjes.
Die van ons heeft godzijdank een wc-bril maar verder is het gewoon een gat in de grond.
Het stinkt echt dodelijk dus met ingehouden adem is het te doen en de deur laat je open.

De dagen zijn lang hier maar het tempo ligt wat lager (moet ik erg aan wennen en Peter moet het soms ontgelden hij vindt mij te efficiënt en ik hem traag).
Er is hier geen tijd of datum het moet alleen af.
Je leert dus gas terug te nemen en de dingen te doen die gedaan moeten worden .
Er is tijd voor koffie, een praatje, heel erg veel lachen en visite en ik heb naast al het werk genoeg tijd om foto's te maken en te luieren in een hangmat.

De ochtenden beginnen we altijd met koffie in de kooktent (ik en Sharmane slapen in een eigen trailer de rest in een tent) en daarna halen we altijd de paarden binnen (roepend: come ooooon boys) om daarna te ontbijten.
De eerste dagen ben ik vooral bezig met alles op ruimen en overzichtelijk maken. Zadels, hoofdstellen, dekjes alles op hun plek en schoon.
Voor het weekend moeten er tenten opgezet worden voor het kamp dat vanaf as vrijdag t/m zondag gaat beginnen.
Gewapend met 2 bijlen en een kettingzaag gaan we het bos in om bomen om te hakken en daarna op de juiste lengte te hakken zodat je dit voor de tent kan gebruiken.
De boomstammen hakken we om en ontdoen we van zijtakken dan sjouwen we ze naar de truck daar binden we ze vast en dan rijden we naar de kampeer weide om ze op te zetten.
Niks geen plastic maar alles wat de natuur te bieden gebruiken we (behalve het zeil en touw).
Lorne (de man van Sharmane) is ook langsgekomen met 7 extra paarden en hij helpt mee met het opzetten van de tenten.

De middagen zijn gevuld met paarden.
Met de klanten naar buiten, alleen met Peter en later ook nog in gezelschap van Amy (hulp voor de zomer).
De eerste paar dagen merk je dat de
paarden nog wat onwennig zijn maar na ze allemaal gereden te hebben doen ze het prima.
De natuur is hier adembenemend en wat ik er ook over schrijf ik doe het te kort.
Van dichtbegroeide bossen vol oude bomen die kreunen en piepen in de wind en waarvan de toppen behoorlijk overhellen. De bossen waarvan de paden bedekt zijn met zacht mos en waar hele rijen bomen in een rechte lijn eruit zijn gehaald door olie maatschappijen en ons zo een nieuw pad geven.
Open weides vol prachtige bloemen en wilde bosjes. De rivier die zo helder is in de tinten blauw en groen. Als we geen pad vinden maken we een pad en we maken ritten van een uur tot 4 a 5uur.
De lucht is hier op zijn mooist als deze helder blauw is vol grote fluffy wolken.

Ik rij ook wat jonge paarden en wat paarden waar soms al 2 jaar of meer niks mee is gedaan.
Alles gaat prima op 1 rodeo ritje na. De merrie ging af als een kanon en was zo rond dat ik geen hals en oren meer had. Geen schijn van kans om dit uit te zitten dus ik heb op een gegeven moment afscheid genomen. Op een stijf lijf na, een handvol schrammen en uiteraard een lijf vol blauw/zwarte plekken op de meest bijzondere plekken ben ik gelukkig heel.

Ik vertelde al eerder dat er tenten opgezet moesten worden voor een kamp.
Het is een wildernis kamp voor kids tussen de 11-17 jaar.
In totaal 49 kinderen en daarvan zijn er maar 4 zonder rij ervaring, ik sta ook echt te kijken naar de ervaring ze hebben gezien hun leeftijd.
Sommige kids zijn al bezig met hun (1e of 2e) paard aan het inrijden, sommige stammen af van een rodeo familie, sommige zijn laatst op schapenjacht geweest als verjaardagscadeau en een jongen van 12 die al zijn eerste Cougar heeft neergeschoten.
Het jagen op wild is hier per definitie een happening.
En of je dit nu met je kinderen doet of echt met een groep een paar dagen op pad gaat, het leeft en het is onderdeel van het leven hier.
Ik sta soms echt even te kijken naar jongetjes van 9 en 12 in cowboylaarzen, wrangler broekjes met daarin hun overhemden, een petje en die het dan hebben over hun paarden thuis en de hond die die zo goed werkhonden fokt en of de staart nu wel of niet gecoupeerd moet worden en ga zo maar door.
Het is een hele andere wereld en een levensstijl die echt wel hard is maar waarbij de mensen wel leven op een manier die veel vrijheid geeft en zonder twijfel bijzonder is.

De avonden zijn gezellig en afwisselend.
Soms gaan we naar de enige bar in Nordegg daar gooien we een paar kwartjes in de juxe box, drinken we een biertje en spelen we pool. De barvrouw leert ons al snel kennen. Op de weg terug zien we de meest mooie zonsondergangen, wilde paarden maar bovenal de bergen in het landschap.
Vaker zitten we met een biertje om een kampvuur en leer ik gitaar spelen van Peter. We zeiken elkaar allemaal op een leuke manier af.
We vertellen elkaar verhalen over thuis, hoe we daar leven en wat we meemaken.
We maken vele grapjes waarbij Peter vaak het lijdend voorwerp is.
In de verte hoor je de paarden dan soms lopen (er zijn er 3 die een bel dragen) en de honden liggen aan je voeten.
Dit alles zorgt ervoor dat ik intens geniet.

Dan zijn er ook nog de dagjes weg.
Amy, Peter en ik gaan naar de Ram fall. Daar aangekomen lopen we keurig de toeristische route via houten trapjes naar beneden waar een soort van plateau is waar je prachtig uitzicht hebt over de waterval.
Op het moment dat ik opper dat ik best dichterbij zou willen gaan is Peter al over t hekje geklommen en ook Amy volgt. Ik kan natuurlijk niet achterblijven. Het eerste gedeelte is een soort van losse gravelbaan naar beneden vol met stenen. Bij gebrek aan hiking schoenen laat ik mijzelf half staand naar beneden glijden. Dit was stiekem best spannend.
Na nog een paar klimmetjes genieten we van een prachtig uitzicht en ook van de windstille omgeving.
Lekker in de zon met de voetjes in het ijskoude water heerlijk.
De weg omhoog was nogal een uitdaging met kleine glij partijtjes maar voor je t weet ben je weer boven.
Vanuit hier zijn we doorgereden naar de Hummingbird Valley (en de hummingbirds hebben wij ook werkelijk gezien).
Daar hebben we ook een mooie klim gemaakt naar een waterval.

Het is nu maandag 13 juni en wij vertrekken zo van het zomerkamp naar de ranch.
Morgen moet ik een groepje paarden rijden en woensdag gaan we de kalfjes brandmerken en ik mag (te paard) meehelpen.