Dagen te paard

14.10.2013
Rond 7uur word ik wakker van de kou en het vuur is dus uit. Ik probeer het vuur aan te krijgen maar dat lukt dus niet gelukkig komt er even later een jongen binnen met hout en een gasbrander die het voor elkaar krijgt. Zodra het warm is stap ik uit mijn bed (houten plank) en na een provisorische douche kleed ik mezelf aan en ga ik buiten tanden poetsen. Daar sta je dan in de kou (-15), in de doodse stilte en terwijl de zon net opgekomen is, is het enige geluid wat je hoort het uitspugen van de tandpasta.
Na een heerlijk ontbijt (Leen vertelde over pindakaas en was zo lief om dit voor me mee te nemen) blijven we met zijn allen nog even kletsen en terwijl de groep besluit 7km naar de Turtle rock te lopen (en terug met de auto) zie ik onze paarden in de verte al gebracht worden.
Om 10.45uur vertrekken we richting de Turtle rock. Daar aangekomen is het rond lunchtijd maar voordat we die gaan eten klimmen we een heel eind de Turtle rock op. Dit is heel voorzichtig voetje voor voetje uitkijken dat je niet uitglijdt want naar beneden is een heel eind. In de turtle rock (ter hoogte van zijn hooft) vind je een grote rots waar men geld neerlegde onder een steen. Dit stamt nog uit de tijd dat Mongolië onder de Chinese heersers was en dat gouden munten verstopt werden in bergen. Nu is het een offer aan het geloof. Na een glibberig afdaling sta ik weer veilig beneden en gaan we eten (gehakt ballen met rijst en aardappel puree uiteraard Mongolische versie). Na de snelle lunch rijden we door naar het klooster welke in de bergen is gebouwd. De paarden binden we vast en we lopen een stijl pad op naar boven. Aan de rechterkant staan allemaal borden (genummerd) met gezegden. Halverwege het pad is er een soort van kompas waar je aan gaat draaien en het komt uit bij een nummer tussen de 1 en 140. Het nummer refereert weer naar het bijhorende bord. Mijn bijhorende tekst was nogal filosofisch geloof dat ik er met een paar biertjes meer zin in heb om daar over ma te denken. We vervolgen onze weg naar boven en steken een beekje over. Het is een brugje van kleine planken en kettingen. Er word ook gezegd met maximaal 4 op de brug en niet springen of dergelijke.
De laatste paar treden naar het klooster en vanaf daar is het uitzicht onbeschrijfelijk en ik doe het echt te kort.
Je kan zo ongelofelijk ver kijken en om je heen zie je overal bergen. Het zijn de bergen met heel veel sneeuw die je ziet maar ook enkel de rotsen in aardtinten en grijs. Er staan amper bomen in dit gebied en alles keien. De hemel is strakblauw als op een mooie winterse dag en als de wind even niet waait is het warm. Sommige rotsen worden omlijnd door dunne witte lijnen van sneeuw alsof ze getekend zijn. En ook zie je op duizelingwekkende hoogte tekeningen op de rotsen ter ere van Boeddha. En het allermooiste hierboven is de stilte.
De rit terug naar huis gaat in een hogere versnelling (ze ruilen stal). De paarden hebben een vlakke gang en zijn gewend om merendeel in draf af te leggen en ze kunnen dit zeer langzaam doen maar ook belachelijk snel terwijl ze nog steeds comfortabel zitten. We genieten van de omgeving van het oversteken van bevroren riviertjes/slootjes, de sneeuw, de natuur, de oneindigheid en alles is adembenemend. En wat een ervaring en avontuur is dit.
Tussen 16.15 en 19.00 hebben we even tijd voor onszelf voordat we aan tafel mogen schuiven en deze brengen met de kachel aan door in de Ger. Hiervoor drinken we nog even een bakje met de rest ze hebben genoten van de wandeling (kwamen ze onderweg tegen) en Wout heeft zijn muts weer gevonden (gisteren tijdens paardrijden is ie gevallen en is zijn muts ook nog eens afgewaaid, word ie mee gepest natuurlijk).
Het avond eten is dit keer ietsjes minder naar mijn idee en het vlees is een beetje taai waarschijnlijk grit of schaap. Na het eten blijven we gezellig na tafelen en komt de wodka voor de mannen en port voor de dames aan tafel. In de loop schuift er nog een Nederlands stel aan tafel die verteld over wat zij tot nu toe mee gemaakt hebben en we moeten hartelijk lachen om elkaar. Even na 22.00 uur is het bedtijd voor mij en Robin en neme we afscheid van de groep. De Ger is lekker warm en na een provisorische douche val ik al snel in slaap.

15.10.2013
04.47 wakker, vuur is uit, koud en ik moet echt plassen.
Snel naar buiten maar nog sneller naar binnen het is -12 brrr.
05.45 tijd om eruit te gaan ik ha vandaag de zonsopgang te bekijken en fotograferen samen met Frans, dat hadden we gisteren afgesproken tijdens het diner. Even doorbijten snel aankleden en hup naar buiten het is nog aarde donker.
Het word langzaam licht achter de bergen waar onze Ger tenten staan maar je ziet aan de bergen aan de overkant dat het licht wordt. De lucht wordt eerst paars en roze voordat het in ijsblauw overgaat! Nadat we verkleumd zijn gaan we even terug naar de tent omdat de deur naar de algemene ruimte (dus ook wc's) nog dicht dat zal wel te maken hebben met een feestje gisteren (een paar mannen, type hakenkruis tattoo op de hand, die weigeren tegen ons vrouwen te praten hadden 3 meiden mee die ze dus ook aanboden aan de Nederlandse mannen aan tafel, harde muziek en kamer verhuur en nee geen karaoke).
Kwart over 8 konden we erin en we hebben gezellig met de groep ontbeten die om 09.30 weg gingen maar we hebben dezelfde trein. Ondertussen komen de feestvierders van gisteren naar beneden voor water, frisdrank en de eerste fles wodka.
Om 10.30 gingen wij op pad met de paarden. Behalve onze vaste gids die vertelt over de omgeving gaat ook een eigenaar van de paarden mee. De afgelopen 2 dagen hadden we een dikkige jongen die lekker roggeld, spuugt en bovenmatig smakt als hij eet. Vandaag was zijn vader er en die is super leuk al is het wel duidelijk waar hij zijn gewoontes van heeft.
Onderweg vertelt hij van alles wat de gids dan weer vertaald. Zo zien we sporen van vossen, konijnen maar ook van een wolf. Hij kent de omgeving super goed en heeft erg veel kennis.
Ik denk dat hij graag acteur of fotograaf zou willen zijn geworden want op bepaalde plaatsen moesten wij ons opstellen waar foto's gemaakt diende te worden en natuurlijk is deze man ook in beeld. Ik heb nu een paar jongere en oudere inwoners gezien van Mongolië en het grootse verschil is dat de oudere generatie een donkerdere huid heeft dan de jongeren, ik weet verder niet of dit alleen het buiten leven is of dat er wellicht ook nog wat anders speelt.
Vandaag was de mooiste rit die we hebben gereden. We gingen hoog de bergen in en over, langs een pad die sinds de eerste sneeuwval nog niet gebruikt is en je hoort het verse sneeuw dus heerlijk knisperen en kraken onder de hoeven van de paarden. Het gaat stijl echt stijl omhoog maar de paarden zijn hier geboren en lopen hier los rond dus weten precies wat ze doen. En als ik me dan omdraai weet je niet waar je kijken moet alles is even bijzonder, het uitzicht, het pad naar beneden zowel voor als achter ons. Aan de andere kant van de berg komen we in een schitterende vallei terecht. We komen herders tegen met hun kudde geiten, schapen en koeien. We rijden langs een winterverblijf van nomaden (in de buurt van bergen en zomer verblijven zijn in de buurt van rivieren) en stoppen uiteindelijk zelf in de vallei waar een helder snel stromend beekje door heen kabbelt.
Uit de wind en in de zon gaan we zonder jas zitten om te lunchen (soort van bami met schaapvlees) terwijl de paarden tot rust komen.
Na de lunch rijden we rustig verder door de vallei van de Adelaar en is er ook tijd voor een galopje en met een tsjoe tsjoe vliegen we er vandoor.
Hoe beschrijf je al deze natuur, de hoge rotsen, de wilde dieren, schedels, uitzichten, besneeuwde bergen en paden, de uitleg, alles maar dan ook alles is speciaal om mee te maken en te paard voel je je dan ook echt 1 met de natuur alsof wij mensen hier ook nog wat over te zeggen hebben.
Het laatste stuk terug mochten we galopperen en na een flinke aanmoediging ging hoern (zo spreek je uit hoe je mijn paard aanspreekt het is zijn kleur donkerbruin) hard. Je moet in galop in de beugels staan wat vreemd is omdat je dus al kort zit en ze amper nek hebben heb je het idee dat je de oren aan kan raken wat dus uiteindelijk ook makkelijk kan.
Na deze sprint zijn we terug bij het resort ( neem dit niet letterlijk want de wc en douchen die voor ons bedoelt zijn doen het niet vandaar dat ik buiten moet plassen nachts want het hoofdgebouw waar 1 toilet het doet word afgesloten. Binnen kunnen we douchen in kamer 201 maar daar komt alleen maar bruin water uit de kraan dus dan is een hygiënische vochtige washandje schoner. Verder is er een gemeenschappelijk zaal waar we ontbijten, lunchen en dineren maar daar is het erg koud. Back to basic is het zeker weten maar in de folder zag het er toch even wat anders uit).
Terwijl de eigenaar weg rijdt met de paarden gaan wij even thee drinken met de Nederlanders om vervolgens wat te ontspannen in de Ger (die nu redelijk warm is omdat ik een elektrisch kacheltje uit een andere tent heb gehaald).
Om 19.00uur schuiven we aan tafel samen met het Nederlandse stel de dame die hun gids is en onze jonge gids. We krijgen een rauwkost en daarnaast rijst en gehaktbrood waar aardappelpuree bovenop zit. Het smaakt allemaal echt heel erg lekker!
Na het eten blijven we aan tafel na praten met zijn allen en om de gidsen te betrekken spreken we Engels en zo word er veel afgelachen. Nu ik het Mongoolse woord voor paard heb geleerd (mory spreek uit als murrr) even kijken in welke talen dat nog meer ging. We wisselen reis anekdotes uit en vragen ook onze gidsen het 1 en het ander. Nu blijkt dat de dame lerares Engels en vertaalster os maar doordat ze haar baan verloren heeft nu als gids werkt. Onze jonge vriend verteld dat zijn ouders in het reservaat werken waar ook de wilde przewalski paarden worden uitgezet (deze zijn bedreigd en in samenwerking met Nederland is er een samenwerking/filmprogramma opgezet). Hij vertelde dat wilde paarden 66 chromosomen hebben (gewone paarden hebben er 64) en ze dus echt verschillen van de paarden zoals wij ze kennen. Doordat zijn ouders in dat reservaat werken zijn ze 2 x per maand thuis en hij heeft nog tweelingbroertjes van 9 jaar die zijn momenteel alleen thuis omdat hij hier zit maar ze moet bellen voor alles. In dat reservaat van zijn ouders ging hij op een dag op zoek naar wilde paarden voor toeristen en door zijn verrekijker zag hij een kudde op een berg staan door de felle zon kon hij ze slecht zien verder. Maar na 3 uur zoeken was hij al ontzettend blij. Toeristen opgehaald de berg op en ze konden op de. 1 of andere manier erg dichtbij komen. Op dat moment ziet hij dat het gewone paarden zijn (kleur verschil) hij heeft toen tegen de toeristen gezegd dat het wilde paarden waren en dat ze in de lente van vacht (en dus van kleur verwisselen). Wij hebben hier heel hard om moeten lachen. Hij wilt graag reizen naar Parijs en naar Nederland kan hij weer klompen meenemen het paar welke hij had is door zijn vader in het vuur gegooid toen het hout op was.
Rond 22.00uur nemen we afscheid van elkaar. De gidsen gaan naar hun kamer en zonder de feestgangers kunnen ze eindelijk goed slapen. Ook de Nederlanders gaan hun eigen weg.
Morgen ochtend tas pakken en rond 10.30 gaan we naar UB half dagje stad, dan overnachten we in een hotel (en kunnen we eindelijk weer douchen sinds Irkoetsk) om die ochtend erop in de trein te stappen naar Beijing.
Maar voor nu zijn we al bijna een uur verder met pogingen een vuur te maken, zucht.