De grens weer over
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
18 Oktober 2013 | Mongolië, Ulaanbaatar
16.10.2013
Nadat we gister avond een vuur hebben aangekregen (alle lof naar woudloper Wilbur) werd het heet in de tent echt heet zo heet dat een singlet en joggingbroek te warm aanvoelt terwijl het buiten vriest.
Omdat je wel eens kan twijfelen of het de laatste dag zou zijn werd er die ochtend geen vuur in onze kachel aangemaakt dus was het in de ochtend even tandjes op elkaar bij het aankleden.
Na een lange rit in de auto komen we rond 11.45 aan bij ons hotel in Ulan Bator. In plaats van het oorspronkelijke hotel zitten we midden in de stad in het dream hotel en met 2 ruime bedden, een douche en een werkend toilet kunnen we dit alleen maar beamen.
Nadat we de bagage hebben achtergelaten besluiten we op het gemakje de stad door te lopen. We doen een poging wat te eten bij Wendy's Bakery. Het eten bestellen lukt aardig (self service) het bestellen van drinken gaat niet. Het hele menu op het krijtbord is in het Engels maar het meisje leest en spreekt geen Engela blijkbaar zelf als ik het aanwijs lukt het niet. Een cola en een sprite gaat makkelijker en daar moeten we het dan ook mee doen. Robin heeft een soort van broodje waar van alles opzit (vlees en saus) ik heb iets met een groene vulling wat op baklava lijkt. Daarnaast heb ik iets wat in mijn ogen op een cocos makron deed denken helaas was het een luchtige bol van bladerdeeg met slagroom erin. Robin had een soort van mega macaron van chocolade die gewoon naar koek ipv chocolade proefde met een laagje slagroom er tussen.
Hierna zijn we door de straten gelopen en krijgt oversteken een nieuwe betekenis namelijk het maakt niet uit of je dit met groen licht doet of op een zebra pad auto's rijden zelfs dan rustig (nou ja rustig) net voor je voeten de bocht door en nemen gewoon overal voorrang wat zorgt voor een jungle belevenis in de stad.
We tikken wat souveniertjes op de kop, bezoeken het plein met het beeld van Shengis Kahn, vinden een postkantoor en lopen daarna naar The State Department store.
Hier drinken we een sapje, doen wat boodschappen en eten een mega bord bami achtig iets met het meest taaie vlees ever voor €2,- pp. het is hier voor one begrippen erg goedkoop.
Tijdens onze stadswandeling komen we het Nederlandse stel tegen uit het Ger kamp (Rianneke en Wilbur) en de 2 Duitse meiden (Fiona en Sandra).
Terug gekomen in het hotel her pak ik mijn backpack en doe een mini wasje op de hand, voordat ik aan het hoogtepunt van die avond ga beginnen namelijk douchen en mijn haren wassen. Het was heerlijk!
We hebben niet heel veel van de stad kunnen zien maar de sfeer vonden we bruisend en de mensen absoluut vriendelijk.
Mongolië als land is ons meer dan goe bevallen ondanks we er in verhouding zo weinig van hebben gezien. Ik zou ook graag terug willen komen voor alleen dit land en zijn ongerepte natuur.
De rest van de avond doen we weinig met een biertje in de hand.
17.10.2013
Om 06.15 staan we buiten en zien we de mannen uit Nederland die ook in het Ger kamp waren. Gezamenlijk worden we naar het station gebracht. Om 06.30 komt de trein binnen rijden. Robin en ik zitten in de eerste wagon, Linda in de 3e en de rest in nummer 11.
Robin en ik delen de coupe met 2 Mongoolse vrouwen die samen reizen met 1 van de dames hun man. Het is een drukke bedoeling ze zijn constant aan het bellen en we proberen ook wat te communiceren en met handen en voeten kom je best een eind.
De trein gaat dwars door de Gobi woestijn. Het is niet een woestijn zoals in Afrika met zand maar een woestijn met eindeloze vlaktes van gedroogd grond, plat. Hier en daar is een stationnetje waar je uit kan stappen. Station, wat huizen, een stukje weg voordat het aan alle kanten door de woestijn word verslonden.
De eerste grens overgang is uit Mongolië en behalve paspoorten inleveren en wachten gebeurd er niks. Zodra we China inrijden worden we onder klassieke muziek verwelkomd op het perron. Voordat we mogen uitstappen worden we eerst de remise ingereden waar we omhoog worden getakeld en de wielen (onderstel) van de trein worden verwisseld. Rusland en Mongolië hebben een andere spoormaat.
Naast ons staat ook een trein en juist door die trein kan je zien wat er mou gebeurd.
Hierna worden we terug gereden naar het station waar we een laatste frisse neus halen voor het slapen gaan.
Nadat we gister avond een vuur hebben aangekregen (alle lof naar woudloper Wilbur) werd het heet in de tent echt heet zo heet dat een singlet en joggingbroek te warm aanvoelt terwijl het buiten vriest.
Omdat je wel eens kan twijfelen of het de laatste dag zou zijn werd er die ochtend geen vuur in onze kachel aangemaakt dus was het in de ochtend even tandjes op elkaar bij het aankleden.
Na een lange rit in de auto komen we rond 11.45 aan bij ons hotel in Ulan Bator. In plaats van het oorspronkelijke hotel zitten we midden in de stad in het dream hotel en met 2 ruime bedden, een douche en een werkend toilet kunnen we dit alleen maar beamen.
Nadat we de bagage hebben achtergelaten besluiten we op het gemakje de stad door te lopen. We doen een poging wat te eten bij Wendy's Bakery. Het eten bestellen lukt aardig (self service) het bestellen van drinken gaat niet. Het hele menu op het krijtbord is in het Engels maar het meisje leest en spreekt geen Engela blijkbaar zelf als ik het aanwijs lukt het niet. Een cola en een sprite gaat makkelijker en daar moeten we het dan ook mee doen. Robin heeft een soort van broodje waar van alles opzit (vlees en saus) ik heb iets met een groene vulling wat op baklava lijkt. Daarnaast heb ik iets wat in mijn ogen op een cocos makron deed denken helaas was het een luchtige bol van bladerdeeg met slagroom erin. Robin had een soort van mega macaron van chocolade die gewoon naar koek ipv chocolade proefde met een laagje slagroom er tussen.
Hierna zijn we door de straten gelopen en krijgt oversteken een nieuwe betekenis namelijk het maakt niet uit of je dit met groen licht doet of op een zebra pad auto's rijden zelfs dan rustig (nou ja rustig) net voor je voeten de bocht door en nemen gewoon overal voorrang wat zorgt voor een jungle belevenis in de stad.
We tikken wat souveniertjes op de kop, bezoeken het plein met het beeld van Shengis Kahn, vinden een postkantoor en lopen daarna naar The State Department store.
Hier drinken we een sapje, doen wat boodschappen en eten een mega bord bami achtig iets met het meest taaie vlees ever voor €2,- pp. het is hier voor one begrippen erg goedkoop.
Tijdens onze stadswandeling komen we het Nederlandse stel tegen uit het Ger kamp (Rianneke en Wilbur) en de 2 Duitse meiden (Fiona en Sandra).
Terug gekomen in het hotel her pak ik mijn backpack en doe een mini wasje op de hand, voordat ik aan het hoogtepunt van die avond ga beginnen namelijk douchen en mijn haren wassen. Het was heerlijk!
We hebben niet heel veel van de stad kunnen zien maar de sfeer vonden we bruisend en de mensen absoluut vriendelijk.
Mongolië als land is ons meer dan goe bevallen ondanks we er in verhouding zo weinig van hebben gezien. Ik zou ook graag terug willen komen voor alleen dit land en zijn ongerepte natuur.
De rest van de avond doen we weinig met een biertje in de hand.
17.10.2013
Om 06.15 staan we buiten en zien we de mannen uit Nederland die ook in het Ger kamp waren. Gezamenlijk worden we naar het station gebracht. Om 06.30 komt de trein binnen rijden. Robin en ik zitten in de eerste wagon, Linda in de 3e en de rest in nummer 11.
Robin en ik delen de coupe met 2 Mongoolse vrouwen die samen reizen met 1 van de dames hun man. Het is een drukke bedoeling ze zijn constant aan het bellen en we proberen ook wat te communiceren en met handen en voeten kom je best een eind.
De trein gaat dwars door de Gobi woestijn. Het is niet een woestijn zoals in Afrika met zand maar een woestijn met eindeloze vlaktes van gedroogd grond, plat. Hier en daar is een stationnetje waar je uit kan stappen. Station, wat huizen, een stukje weg voordat het aan alle kanten door de woestijn word verslonden.
De eerste grens overgang is uit Mongolië en behalve paspoorten inleveren en wachten gebeurd er niks. Zodra we China inrijden worden we onder klassieke muziek verwelkomd op het perron. Voordat we mogen uitstappen worden we eerst de remise ingereden waar we omhoog worden getakeld en de wielen (onderstel) van de trein worden verwisseld. Rusland en Mongolië hebben een andere spoormaat.
Naast ons staat ook een trein en juist door die trein kan je zien wat er mou gebeurd.
Hierna worden we terug gereden naar het station waar we een laatste frisse neus halen voor het slapen gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
